Η υπόθεση αυτή, δεν είναι καινούρια. Δεν είναι κάτι που ανακαλύψαμε μόλις τώρα. Είναι ένα καρκίνωμα που υφίσταται χρόνια. Μία ατέλειωτη υποκρισία, όπου οι αθλητές χρησιμοποιούνται για επικοινωνιακές φανφάρες της εκάστοτε κυβέρνησης κι από εκεί και πέρα… στα σκουπίδια!

Πρόσφατα, η παγκόσμια πρωταθλήτρια και ολυμπιονίκης στο άλμα επί κοντώ, Κατερίνα Στεφανίδη, ξέσπασε κατά του κράτους λέγοντας ότι όχι μόνο χρωστάει χρήματα στους αθλητές, αλλά και ζητάει μέρος όσων δόθηκαν πίσω. Και η Στεφανίδη, ομολόγησε ότι όσοι έχουν σπόνσορες (όπως εκείνη), είναι σε καλύτερη μοίρα, από τους υπόλοιπους, αφού οι σπόνσορες αναλαμβάνουν τα έξοδα των αθλητών και όλα όσα απαιτούνται για την προετοιμασία τους και τους αγώνες τους.

Από την άλλη, ας δούμε και το τι συνέβη στις ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου όχι μόνο έμειναν αναξιοποίητες αλλά κατάντησαν ερείπια, στο έλεος πλιατσικολόγων. Κατεστραμμένες εγκαταστάσεις από τις οποίες εκλάπησαν υπολογιστές, μηχανήματα και άλλα αντικείμενα αξίας, στέλνοντας τα χρήματα των φορολογουμένων στον κάλαθο των αχρήστων.

Κι αλίμονο στα αθλήματα που δεν έχουν αίγλη, όπως τα αθλήματα του στίβου, της ρυθμικής γυμναστικής, του υγρού στίβου κλπ. Εκεί, οι αθλητές είναι πραγματικά έρμαια της τύχης τους. Εάν κάποιοι έχουν σπόνσορες, κάτι καταφέρνουν. Εάν όμως δεν έχουν… σκούρα τα πράγματα!

Θυμόμαστε την παράγκα που η ολυμπιονίκης και παγκόσμια πρωταθλήτρια στη σκοποβολή, Άννα Κορακάκη, έκανε την προπόνησή της και που ως ανταμοιβή για τις επιτυχίες της ο Δήμος Δράμας έσπευσε να τη γκρεμίσει. Τουλάχιστον, δεν είχε την αντιμετώπιση που είχε η προκάτοχός της πρωταθλήτρια Άγη Κασούμη. Δεν τη θυμόμαστε, ε; Λογικό! Τον Τάσο Μπαβέλα μήπως; Ούτε αυτόν…

Κι αυτές οι ιστορίες είναι απλώς ενδεικτικές! Το κράτος φροντίζει ώστε στις ομοσπονδίες να προάγονται άτομα ανίκανα που εξυπηρετούν συμφέροντα. Και με τη λέξη «συμφέροντα», εννοούμε οποιοδήποτε άλλο συμφέρον εκτός του εκάστοτε αθλήματος. Οι ομοσπονδίες φροντίζουν ώστε να προωθούνται μικροκομματικά συμφέροντα και συμφέροντα του κάθε σπόνσορα. Οι αθλητές είναι απλώς τα πιόνια.

Όσο και να μη θέλω να το πιστέψω όλα δείχνουν το κράτος κάνει τα πάντα για να σαμποτάρει τους Έλληνες αθλητές. Όλοι γνωρίζουν πως αν οι Έλληνες αθλητές είχαν τις σωστές υποδομές και τη σωστή κρατική υποστήριξη, ο ελληνικός εθνικός ύμνος, θ’ ακουγόταν παντού! Σε όλες τις διοργανώσεις. Η γαλανόλευκη θα κυμάτιζε υπερήφανη στους αιθέρες δέκα φορές περισσότερο απ’ ό,τι τώρα. Και αυτό ακριβώς δε θέλει το κράτος! Αυτό ακριβώς δε θέλουν οι παγκόσμιες θυγατρικές και οι παγκόσμιες ομοσπονδίες! Δε θέλουν να ξέρει ο Έλληνας ότι μπορεί να βρίσκεται ψηλά. Τους τρομάζει και μόνο η σκέψη για κάτι τέτοιο. Κι αυτός είναι ο λόγος που το Υπουργείο Αθλητισμού, υποβιβάστηκε σε Γενική Γραμματεία!

Και το πιο πρόσφατο παράδειγμα της κρατικής αλητείας, είναι η συμμετοχή του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα canoe kayak που θα διεξαχθεί στο Πόζναν της Πολωνίας από την Πέμπτη. Οι αθλητές των άλλων χωρών, βρίσκονται εκεί εδώ και μία εβδομάδα. Κάνουν εκεί τις προπονήσεις τους, έχουν ήδη μάθει τα νερά στο στίβο και έχουν ήδη εγκλιματιστεί στις πολωνικές συνθήκες. Κι αυτό γιατί οι χώρες τους φρόντισαν να πληρώσουν τα απαραίτητα έξοδα. Αντίθετα, οι Έλληνες αθλητές, είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν τα πάντα από την τσέπη τους: αεροπορικά εισιτήρια, εισιτήρια τραίνου, εισιτήρια λεωφορείων, διαμονή, διατροφή… Και ξεκινούν το πρωί της 23ης Ιουνίου, για ν’ αγωνιστούν στις 24 Ιουνίου, σε ένα άγνωστο περιβάλλον, κατάκοποι από το ταξίδι. Κι αυτό, γιατί το κράτος τους σαμποτάρει στεγνά.

Θα πρέπει να το παραδεχτούμε επιτέλους, ότι και μόνο η συμμετοχή των Ελλήνων αθλητών στους αγώνες, αποτελεί άθλο. Ένας άθλος που αξίζει το θαυμασμό και την υποστήριξή μας. Κι οι νίκες τους, είναι αποκλειστικά δικές τους, αν και πάλι θα τρέξουν οι γνωστοί χαραμοφάηδες πολιτικάντηδες κι οι σουρουκλεμέδες των ομοσπονδιών να καρπωθούν τη δόξα. Όχι! Η κάθε νίκη, ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους αθλητές μας! Σε κανέναν άλλον!