Είναι εκείνες οι φορές που τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν αυτά που βλέπουν τα μάτια κι εκείνα που αισθάνεται η ψυχή. Ειδικά όταν αντικρύζει αυτές τις εικόνες καταστροφής, που μόνο μετά από βομβαρδισμό θα μπορούσε κάποιος να συναντήσει.

Το Ελληνικό Κέντρο Προστασίας Αγρίων Ζώων, λειτουργούσε από το 2000, προσφέροντας προστασία και θεραπεία στα άγρια ζώα της χώρας. Από τα καθημερινά μας περιστέρια, ως αετούς, αγριόγατες, γεράκια, ασβούς, ελάφια κι ένα σωρό ακόμα άγρια ζώα.

Η λειτουργία του σταμάτησε το 2018 με υπουργική απόφαση που εξέδωσε ο τότε αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος κι Ενέργειας Σωκράτης Φάμελλος. Αιτιολογία;

«Αδυναμία» του ΕΚΠΑΖ:

• να παρέχει έργο περίθαλψης
• να πραγματοποιεί ιατρικές πράξεις
• να φροντίζει για την επανένταξη στο φυσικό περιβάλλον των ειδών που φιλοξενούνται
• να παρέχει υδροδότηση και ηλεκτρικό ρεύμα στις εγκαταστάσεις

• η μη τήρηση των όρων που τίθενται στην απόφαση του 2000 (ΦΕΚ Β΄223) για τα κριτήρια και τις διαδικασίες αναγνώρισης και εποπτείας των ΚΕΠΕΑΠ
• η μη τήρηση των Υγειονομικών διατάξεων
• η λήξη του χρησιδανείου που είχε δοθεί από την Περιφέρεια Αττικής για τη χρήση του κτηρίου εγκατάστασης του ΕΚΠΑΖ και η μη ανανέωσή του

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, στο ΕΚΠΑΖ έρχονταν εθελοντές από πολλά κράτη του πλανήτη για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Παράλληλα σπουδαστές έρχονταν και έκαναν την πρακτική τους ή ένα μέρος της εκπαίδευσής τους.

Εκείνο που ενοχλούσε όμως της κυβερνήσεις της χώρας, αλλά και την οικεία Περιφέρεια, ήταν ότι το ΕΚΠΑΖ λειτουργούσε αφιλοκερδώς! Αυτό φυσικά σημαίνει ότι δεν έμπαιναν λεφτά στις τσέπες του Περιφερειάρχη ή των αρμοδίων της εκάστοτε κυβέρνησης. Και κάπου εκεί, ήρθε κι η προαναφερόμενη υπουργική απόφαση.

Εκτοτε μια ψυχοφθόρα δικαστική διαμάχη ξεκίνησε, με τις αναβολές να διαδέχονται η μία την άλλη. Εν τούτοις, η επιμονή των ανθρώπων του ΕΚΠΑΖ και του κ. Γιάννη Πουλόπουλου που αποτελεί την ψυχή του Κέντρου, έφεραν αποτελέσματα. Το Κέντρο άρχισε να κερδίζει τις δικαστικές διαμάχες.

Αυτό είναι το ευτυχές σκέλος. Υπάρχει όμως κι ένα σκέλος που πονάει. Κι αυτό είναι το ρημαδιό που συναντάει κάποιος μπαίνοντας στο χώρο. Η καταστροφή και η λεηλασία, είναι οι πρωταγωνιστές της εικόνας που θα δείτε στο παρακάτω βίντεο του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.

Το τραγικό είναι ότι τα κτήρια χτίστηκαν πάνω σε μπάζα. Το αποτέλεσμα; Δείτε το μόνοι σας, αρκεί ν’ αντέξει το στομάχι σας…

Ειλικρινά, πιστεύω ότι επιβάλλεται ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να στηρίξουμε το Κέντρο. Η λειτουργία του κρίνεται επιτακτική για τη διατήρηση της φυσικής ισορροπίας στη χώρα. Κι όταν η φύση ισορροπεί, ισορροπούν κι οι άνθρωποι…