
Μιλούσα σήμερα με ένα φιλικό μου πρόσωπο, το οποίο βρίσκεται στο χώρο των υγειονομικών και κάνει έναν σκληρό Αγώνα απέναντι στη φασιστική τυραννία του καθεστώτος. Μου ανέφερε λοιπόν, δύο περιπτώσεις υγειονομικών, οι οποίοι υπέκυψαν και τελικώς εμβολιάστηκαν.
Στη μία περίπτωση, ήταν άτομο που δήλωνε θρήσκο. Υποτίθεται ότι έβλεπε το εμβόλιο ως τον πρόδρομο του χαράγματος του θηρίου, έκανε μηνύσεις, φώναζε κλπ. Και ξαφνικά, δέχτηκε μέσα του το εμβόλιο του θανάτου…
Στη δεύτερη περίπτωση, μία κυρία, σύζυγος εμβολιασμένου ιατρού, προφανώς δεν άντεξε την πίεση και υπέκυψε στον εμβολιασμό…
Φαντάζομαι όμως ότι δεν είναι μόνο αυτοί από τους 7.000 υγειονομικούς οι οποίοι τέθηκαν σε αναστολή, που υπέκυψαν. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι, που είτε ήδη υπέκυψαν ή που ετοιμάζονται να υποκύψουν.
Ολα αυτά, μου έφεραν στο μυαλό την απάντηση που έδωσα σε αυτό το φιλικό πρόσωπο, το οποίο προς τιμήν του, συνεχίζει τον Αγώνα με κάθε κόστος. Κι η απάντηση ήταν:
Ο Αγώνας απαιτεί θυσίες. Οποιος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει θυσίες, να μην κάνει Αγώνα!
Από την αρχή όλης αυτής της παράνοιας, υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι θύμωσαν μαζί μου όταν τους είπα ότι θα είναι καλύτερα να μην αγωνιστούν. Δεν μπορούσα όμως να πω κάτι άλλο. Οταν βλέπω ανθρώπους οι οποίοι ξεκινούν έναν Αγώνα λέγοντας συνέχεια: «Θα τα καταφέρουμε; Είναι πολύ δυνατοί… Θα μας νικήσουν. Πόσο ν’ αντέξουμε;», τότε ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη χάσει. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη υποκύψει και το να ξεκινήσουν μία μάχη που μαθηματικά θα τους οδηγήσει στην ήττα, δεν κάνει κακό μόνο στους ίδιους, αλλά κάνει και σε άλλους.
«Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία», ομολογεί ο εκ Ζακύνθου ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος, για τον οποίο ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε στίχους στη συλλογή του «Ίαμβοι και Ανάπαιστοι».
Αρετή, διότι η Ελευθερία είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Τόλμη, διότι για να την αποκτήσει κάποιος, θα πρέπει να παλέψει με δαίμονες. Κι οι χειρότεροι δαίμονες βρίσκονται μέσα του.
Η Ελευθερία στα χέρια ενός αδαούς λαού, γίνεται ελευθεριότητα. Δείτε το παράδειγμα της Νοτίου Αφρικής! Η χώρα στέναζε κάτω από την μπότα του Ολλανδικού Apartheid. Ο μαύρος πληθυσμός είχε γίνει δούλος του βάναυσου λευκού. Πριν τους Ολλανδούς, οι Αγγλοι, οι οποίοι είχαν την ίδια ακριβώς συμπεριφορά. Ωσπου η Νέα Τάξη, έφερε έναν κομμουνιστή «ηγέτη» με το όνομα Nelson Mandela. Τώρα βέβαια, το γεγονός ότι οι συγκρατούμενοι του Mandela θυμούνται πως αυτός είχε πεθάνει στη φυλακή, αυτό είναι ένα άλλο θέμα…
Η Νότιος Αφρική, απέκτησε Ελευθερία. Και τι έκανε; Εφερε ισοτιμία; Εφερε δικαιοσύνη; Το ακριβώς αντίθετο! Δημιούργησε το μαύρο Apartheid! Ενα καθεστώς όπου οι λευκοί βρίσκονται υπό διωγμό. Βέβαια, όχι οι πλούσιοι λευκοί που αποτελούν το κεφάλαιο της Νοτίου Αφρικής και κατοικούν στο Cape Town, αλλά όλοι οι υπόλοιποι λευκοί της χώρας, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον απαξιωτικό ρατσισμό του μαύρου πληθυσμού. Κι αυτά τα γνωρίζω από πρώτο χέρι.
Να γιατί θέλει Αρετή η Ελευθερία! Διότι ο άνθρωπος που ελευθερώνεται, δεν μπορεί να γίνεται ίδιος με τον μέχρι πρότινος κατακτητή του και τύραννό του. Και στους γνήσιους Ελληνες, το περί Ελευθερίας αίσθημα, είναι αλληλένδετο με το περί Δικαίου αίσθημα. Ελευθερία = Δικαιοσύνη. Οχι εκδίκηση!
Από την άλλη όμως, η Τόλμη, συνεπάγεται τη διάθεση του να κάνεις θυσίες. Να στερηθείς, να πονέσεις, να υποφέρεις. Αυτό είναι το τίμημα του να αγωνίζεσαι για Ελευθερία! Οπως λέει και η παροιμία: «δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά».
Στο μυαλό μου τώρα ήρθε εκείνη η γυναίκα που «ένεκεν της θρησκείας» έκανε αγώνα και τελικά υπέκυψε στον εμβολιασμό…
Τι υποκρισία! Μόνο αυτή η λέξη χαρακτηρίζει αυτήν τη γυναίκα: ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ! Υποκρισία απέναντι στον εαυτό της, απέναντι στους άλλους και κυρίως απέναντι στη θρησκεία της και το Θεό! Οχι μόνο πέταξε στα σκουπίδια όσους αγώνες υποτίθεται ότι έκανε, αλλά έκανε και την ψυχή της έναν δυσώδη βόθρο αφού ενέπαιξε τον ίδιο το Θεό.
Αγαπημένοι μου Συναγωνιστές και αναγνώστες, όλα αυτά τα έγραψα γιατί είναι πράγματα που όσοι δίνουμε αυτήν τη μάχη ενάντια στη φασιστική τυραννία των εμβολιασμών, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Μας κυνηγούν και θα μας κυνηγήσουν κι άλλο. Θα μας κατηγορήσουν! Θα μας χλευάσουν. Θα μας στερήσουν δικαιώματα. Κάποιους πιθανόν να μας σκοτώσουν με την πρώτη ευκαιρία, είτε με κάποιο «ατύχημα», είτε με μία σφαίρα στο κεφάλι, είτε με υπερβολική δόση μιδαζολάμης. Μπορεί να μας φυλακίσουν ακόμα. Ας κάνουν ό,τι θέλουν στο σώμα μας! Το πνεύμα μας και την ψυχή μας, είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ να τα αγγίξουν!
Ακόμα κι αν μας δέσουν με χίλιες αλυσίδες στο πιο σκοτεινό μπουντρούμι, το πνεύμα μας και η ψυχή μας είναι ικανά να τους τσακίσουν… Κι αυτό, να το θυμάστε!
Οσο για τους προδότες… Αυτοί τιμωρούν μόνοι τους το ποταπό τους σαρκίο. Οι τύψεις τους θα τους λιώσουν όπως η φλόγα λιώνει το κερί…
Η θεμελειωδης ρηση ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ , ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ Δεν μπορει να παρερμηνευτει σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση…
Σας ευχαριστω πολυ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κι όμως κάνεις λάθος! Σκέψου λίγο και θα δεις ότι αναφέρεται στον «απόλυτο σεβασμό»…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αδελφέ εν Χριστώ Γεώργιε χαίρε καί καλή καί ευλογημένη ημέρα. Θεού Θέλοντος, θά προβώ πρός σύντομον περαιτέρω διευκρίνηση τής τόσο μά τόσο κακοποιημένης έννοιας αμέτρητων λέξεων καί κυρίως τής «ελευθερίας» καί εν προκειμένω τού «φόβου». Ο Απ.Παύλος σοφώτατα αποφθέγγεται :::: «πάντα μοί έξεστιν αλλ’ου πάντα συμφέρει»(Α’Κοριν.ΣΤ’12, Ι’23), ήτοι, όλα μού επιτρέπονται αλλά ΔΕΝ μέ συμφέρουν όλα. Ελεύθερος ειμί νά τρέχω ως ανισόρροπος καί νά περνώ τάς διασταυρώσεις μέ κόκκινο, ωστόσο ΔΕΝ μέ συμφέρει διότι εάν οδηγώ τοιουτοτρόπως καί κτυπήσω θανάσιμα κάποιον άνθρωπο (πεζόν, ποδηλάτη, μοτοσυκλετιστή κλπ) θά καταλήξω εις φυλακή καί θά κλαίω τήν βλακεία μου. Η σύνεση λοιπόν μού δημιουργεί τόν έννομο φόβο καί σταματώ νομίμως εις τό κόκκινο φανάρι, ώστε κατ’αυτόν τόν τρόπον (μέσω τού φόβου καί συνέσεως) διατηρώ καί τήν ελευθερία μου καί δέν καταλήγω εις φυλακή. Καί ο Σαούλ μέ έπαρση καί δυναμισμό, εκκινείτω πρός Δαμασκόν καί σύλληψη Χριστιανών καί καθ’οδόν έλαμψε φοβερό φώς τυφλώνοντάς τον καί μέ τήν φοβερή φωνή Τού Θεού καί ο άγιος φόβος ο οποίος εδημιουργήθει εντός του, έγινε η αιτία η τύφλωση τού Απ.Παύλου νά γίνη τό φώς τής οικουμένης (όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος) έως τέλους ιστορίας, διότι διαρκώς μελετώντας οι άνθρωποι τάς Ιεράς του καί πεφωτισμένας Επιστολάς μετανοούν καί οδηγούντε πρός οδόν σωτηρίας. Ιδού λοιπόν η ορθή τοποθέτηση τού φόβου, αρετής, συνέσεως, ελευθερίας καί τόσων άλλων λέξεων τάς οποίας βαναύσως κακοποιούν καί παρερμηνεύουν. Νά είστε διακείμενοι ψυχοσωματικώς καλά καί αρτίως.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς, πολλάκις θέλω ν’ αναφερθώ στην ελληνική γλώσσα, αλλά πάντα σταματώ διότι σκέφτομαι: «και ποιος θα καταλάβει; Οι 5-10 που ήδη ξέρουν, δε χρειάζεται να καταλάβουν. Ξέρουν. Οι υπόλοιποι; Μια που θα τα γράψω και μια που θα τα ξεχάσουν…» Κι έτσι σταματώ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η πνευματική ανοδική ζωή έστι Κλίμαξ (κατά τόν Άγ. Ιωάννη Σιναΐτη). Ένα νήπιο καί μικρό μειράκιον (παιδάκι) ασφαλώς μή έχων ανεπτυγμένας πλήρως διανοητικάς ικανότητας συνέσεως καί αρετής, άρχεται εκ τού (κατά κυριολεξίαν) φόβου τού πατρός, ώστε αυτός ο φόβος τόν κωλύει ίνα μή παρεκτρέπεται πρός αταξίας, φοβούμενο ίνα μήν αρπάξει τάς …..αναλόγους σφαλιάρας!!!! Όταν όμως ανδρωθεί, αναγνωρίζει εις βάθος τήν αγάπη τού πατρός καί τόν υπακούει πλέον σεβόμενος καί αγαπών αυτόν, διότι επιστοποιήθη πλέον εις βάθος ότι η ενίοτε αυστηρότης τού πατρός ούκ έστι πρός καταδυνάστευσή του αλλά μόνον πρός τό συμφέρον, χαλιναγώγηση καί ασφάλιση τού υιού εκ πάσης παρεκλήσεως. Τοιουτοτρόπως επενεργεί καί η Πνευματική άνοδος. 3 εισί τά στάδια α) τού ΔΟΥΛΟΥ (ο οποίος πλησιάζει Τόν Θεόν φοβούμενος τήν αιωνία κόλαση, β) τού ΜΙΣΘΩΤΟΥ (εκείνου ο οποίος πλησιάζει Τόν Θεόν πρός απόλαυση τών αιωνίων αγαθών) καί η γ) καί ανώτερη τών προηγουμένων δύο, ήτοι τού ΥΙΟΥ (εκείνου ο οποίος πλησιάζει καί παραμένει σταθερά εν τή υπακοή Τού Θεού ΚΑΙ εις περιόδους χαράς καί ευημερίας, αλλά ΚΑΙ εις περιόδους αγώνων δυσκολιών καί θλίψεων, αποδεχόμενος αγογγύστως κάθε τί εκ χείρας Θεού ως ευεργεσία). Ως εκ τούτου, ο Μ.Αντώνιος, εις βαθύτατο γήρας ευρισκόμενος έλεγε ότι::: «πλέον ΔΕΝ φοβούμαι Τόν Θεόν αλλά Τόν αγαπώ». Είχε βαθύτατα περάσει πλέον εκ τών σταδίων «καθάρσεως καί φωτισμού» εις τό στάδιο τής «Θεώσεως». Αυτήν τήν πνευματική ανάβαση, γλαφυρώς τήν επεξηγεί ο θείος Παύλος λέγων::: «…. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην (καί ως νήπιος άρπαζα εκ Θεού, τά ανάλογα ραπίσματα— πάντα πρός συμμόρφωσή μου), ότε δέ γέγονα ανήρ, κατήργηκα τά τού νηπίου….»(1). Αύτην τήν κατάσταση προόδου (εκ νηπιότητος καί φόβου εις κατάσταση ενηλικιώσεως, σεβασμού καί αγάπης) τήν εξηγεί γλαφυρά πάλι ο θείος Παύλος εις πρός Εβραίους (2) λέγων μεταξύ τών άλλων ::: «…… τίς γάρ εστιν υιός όν ου παιδεύει ο (συνετός καί σώφρων) πατήρ;;; ει δέ χωρίς εστέ παιδείας (μέσω συμβουλών καί νουθετήσεως αλλά εννίοτε καί μέσω αυστηρών κυρώσεων, περιοριστικών απαγορεύσεων έως καί ξύλου), ής μέτοχοι γεγόνασι πάντες, άρα ΝΟΘΟΙ εστέ καί ουχ υιοί. είτα τούς μέν τής σαρκός ημών πατέρας είχομεν παιδευτάς καί ενετρεπόμεθα ·· ου πολλώ μάλλον υποταγησόμεθα Τώ Πατρί τών πνευμάτων καί ζήσομεν;;;…. όν αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δέ πάντα υιόν όν παραδέχεται….». Ως εκ τούτου Ο Θεός προειδοποιεί ::: «τέκνον, ει προσέρχη δουλεύειν Κυρίω Θεώ, ετοίμασον τήν ψυχήν σου εις πειρασμόν»(3). Καί αυτός ο πειρασμός εστίν η μόνη σωτηριώδης, ωστόσο στενή, τεθλιμμένη καί ανηφορική οδός (4) μέ τόν Σταυρόν επ’ώμου αγωνιζόμενος εφ’όρου ζωής ο Χριστιανός εναντίον τών τριών μεγάλων του εχθρών, α) διορθώσεως τών παθών καί παρεκλήσεών του πρός αρετάς, β) τού φθοροποιού καί πλάνου κόσμου καί γ) εναντίον τού υποδαυλίζοντος τά 2 ανωτέρω, τού πονηρού διαβόλου. Ως εκ τούτου Ο Λόγος Τού Θεού υπαγορεύει ::: «μή απόσχη νήπιον παιδεύειν, ότι εάν πατάξεις αυτόν ράβδω, ου μή αποθάνη·· σύ μέν γάρ πατάξεις αυτόν ράβδω, τήν δέ ψυχήν αυτού εκ θανάτου ρύση» (ήτοι αύτη η αυστηρότης καί νουθεσία θά τόν συνετίζει εν τή παρούση ζωή καί θά τόν διασώση καί εκ τής αιωνίου κολάσεως). (5). Καί ο Προφητάναξ Δαυίδ όταν άρπαζε τά χαστούκια εκ Θεού, τό ένα μετά τό άλλο ένεκα τών παρεκλήσεών του, τού εφαίνετω σκληρό, όταν όμως ανδρώθη εις τήν πνευματική άνοδο, συνειδητοποίησε πόσο ευεργετικά ήτο αυτά τά ραπίσματα εκ Τού Στοργικού Ουρανίου Πατρός, ώστε αργότερα συνέταξε τούς Ψαλμούς (6),ιδιαίτερα τόν ΚΒ’ εν τώ οποίω ομολογεί ::: «…. η ράβδος Σου (οι σφαλιάρες καί τά ραπίσματα μέ τά οποία μέ ξυλοφόρτωνες ώ Θεέ) καί η βακτηρία Σου (αλλά καί η θαλπωρή καί Πατρική Σου στοργή), αύται μέ παρεκάλεσαν (μέ στήριξαν καί μέ οδήγησαν εις τόν σωστό δρόμο τής μετανοίας, περισυλλογής, συνέσεως, σεβασμού, ευλαβείας, ευαρεστήσεως Τού Θεού καί αρετής). Η ράβδος σημαίνει τό …. ξυλοφόρτωμα !!!! ενώ μετατρεπόμενη ως βακτηρία- μαγκούρα σημαίνει τήν στήριξη καί παρηγορία. Ασφαλώς, αυτού τού είδους τής αρχικής αυστηράς διαπαιδαγήσεως, ο σημερινός ξεπεσμένος καί …. (παρα) μορφωμένος δίποδος αδυνατεί νά τήν κατανοήση, διά τούτο καί εφευρίσκουν όλο καί περισσότερο καταστροφικά συστήματα (ψευδοφιλοσοφίας, ψευδοψυχολογίας, ψευδοκοινωνιολογίας) τά οποία εισί πάντα καταδικασμένα πρός παταγώδη αποτυχία, διότι λείπει Ο Χριστός καί η υπακοή εις τάς αξιόπιστας σωτηρίους μεθόδους διδαχής Του. Ως εκ τούτου, ολόκληρος η παγκόσμιος κοινωνία, ένεκα εγωϊσμού, υπερηφανείας καί (ανόμου καί παρανοϊκής) αυτονομίας, οδηγήται κατά διαβόλου καί ευρίσκεται υπό τήν επήρεια τού πονηρού (7), διότι η συντριπτική πλειονότης ηγάπησαν τό σκότος (8) καί ουχί Τό Φώς, ήτοι Τόν Ζωοδότη Κύριον Παντοκράτωρ Ιησού Χριστόν (9). ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ αδέλφια μου Χριστιανοί. Καλά Χριστούγεννα καί έτη ψυχοσωτήρια.
1) Α’Κοριν. ΙΓ’8-13
2) Εβραίους ΙΓ’ 1–29
3) Σ.Σειράχ Β’1
4) Ματθ.Ζ’13, Κ’16, ΚΒ’14, Λουκά ΙΓ’22…., ΙΒ’32, Α’Κοριν.Θ’10, Θ’24, Ι’1-6, Έξοδος ΚΓ’2
5) Παροιμίαι ΚΓ’12….
6) Ψαλμοί ΚΒ’ 4, Ο’ 20-24
7) Α’Ιωάν. Ε’19, Γαλάτας Α’24
8) Ιωάννη Γ’19
9) Ιωάννη Α’7…9…, Γ’19-21, Γ’36, Ε’29, Η’12, Θ’5, ΙΑ’10, ΙΒ’35…..46…,,
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο φοβος αντικειται της Αρετης.
Ο φοβος παντοτε χρησιμοποιειται για καταστολη.
Ο φοβος ειναι συρρικνωση της ενεργειας ( ψυγειο )
Ο φοβος αντικειται της Ελευθεριας.
Ο φοβος μπορει να αφορα τα ανθρωποειδή ζωα και οχι τους ανθρωπους….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και πάλι δεν είδες την απάντηση και συνεχίζεις…
Οταν ο Γρηγόριος μιλάει για «φόβο», δεν αναφέρεται στο φόβο που σου έμαθαν στο σχολείο που έχεις μάθει ως συνώνυμο του τρόμου.
ΦΟΒΟΣ = ΣΕΒΑΣΜΟΣ
Το σεβασμό εννοεί ο Γρηγόριος.
ΜΑΘΕΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ επί τέλους! Παρ’ τε λεξικά στην ανάγκη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτο το αρχη σοφιας φοβος…..απο που πηγαζει;;;
Ευσεβεια ναι. Φοβος οχι.
Ευσεβεια εκει που αρμοζει.
Ο εχων Αρετη εχει ευσεβεια εκει που αρμοζει…
Ο φοβος ειναι σκοτεινη ενεργεια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φόβος = σεβασμός στην αρχαία ελληνική γλώσσα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Αρχή Σοφίας φόβος (ευσέβεια, υπακοή, ευλάβεια, σεβασμός) Κυρίου»(1). «Η Θεοσέβεια έστι (οντολογική) Σοφία, τό δέ απέχεσθαι από κακών έστιν (όντως) Επιστήμη»(2). «….. φάσκοντες είναι …. σοφοί !!!! εμωράνθησαν….»(3), διότι ::: «…. η γάρ (ψευδο) σοφία (άνευ όμως Χριστού) τού (ξεπεσμένου) κόσμου τούτου μωρία παρά Τώ Θεώ εστί….»(4). «….. ουχί εμώρανεν Ο Θεός τήν (ψευδο) σοφίαν τού (αποστάτη) κόσμου τούτου;;;;»(5). «Ημείς (οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί) κηρύσομεν Χριστόν Εσταυρωμένον (καί Αναστάντα ως Παντοδύναμος Θεός Ών)…. Θεού δύναμιν καί Θεού Σοφίαν»(6)
1) Ψαλμ.ΡΙ’10, Παροιμ. Α’7, ΙΕ’33, Σ.Σειρ.Α’14…20…27…, ΚΕ’10, ΛΑ’6, Συμβουλευτικό Εγχειρίδιο Αγ.Νικοδήμου 205-206
2) Ιώβ ΚΗ’28
3) Ρωμαίους Α’22…
4) Α’ Κορινθ.Γ’19.
5) Α’ Κορινθ. Α’20
6) Α’ Κορινθ. Α’ 23-24
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πιστη ( Γνωση ) δια μεσω Αρετης και μονον.
Ειναι η Αρετη που συνεχει την Πιστη-Γνωση.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η Πιστη Ειναι Γνωση…
Η Αγνοια δεν περιεχει Πιστη…αρα ο εχων αγνοια ειναι ρηχος…και δια βατος…
Η α ληθη νη πιστη πηγαζει απο την γνωση…
Την Γνωση που απορρεει απο το Γνωθι σ Εαυτον.
Το ενδον πολυδιαστατικον μας Εαυτον που αναγνωριζεται δια μεσω ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η γνώση είναι το ισχυρότερο όπλο! Ομως γνώση χωρίς σύνεση, άλλοτε γίνεται μωρία κι άλλοτε δώρον άδωρον…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χαιρετώ πάντα τά εν Χριστώ αδέλφια, απανταχού τής οικουμένης. Κατά τούς αρχαίους χρόνους όπου ήνθιζε η φιλοσοφία καί επαινείτω η αρετή καί η ανδρεία, μέσω τών οποίων ενέπνεον καί τήν φιλοπατρία, βλέπομεν τήν Ελλάδα νά μεγαλουργεί ΚΑΙ αμυντικώς (ενάντια εις τά αμέτρητα στίφοι τών κανίβαλων καί βαρβάρων εξ ανατολής, περσών κλπ) ΚΑΙ επεκτατικώς, ίνα αποδομήση καί αποδυναμώση τήν επιθετική τών βαρβάρων δύναμη (ως έπραξε ενδόξως ο μέγας Αλέξανδρος). Ωστόσο η Ενανθρώπηση Τού Θεού καί Σωτήρος Χριστού ήλθε νά αποκαλύψη καί επιπροσθέση τήν γνώση, Πίστη καί ΕΜΠΡΑΚΤΟΝ υπακοή εις Τόν Αληθινό Θεόν καί νά θέση επί υγειών καί στερεών πλέον βάσεων αυτήν τήν ανδρείαν, ώστε νά τελεσιουργείται υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ (Χριστιανικής Ορθοδόξου ασφαλώς) καί ΠΑΤΡΙΔΟΣ, διά τούτο καί βλέπομεν εν τή Χριστιανική ιστορία «ΝΕΦΟΣ Αγίων Μαρτύρων»(1). Κάποτε η Αγ.Φιλοθέη εξέφρασε τήν επιθυμία νά ανεγείρει ορφανοτροφείο, ωστόσο τό μοναδικό κεφάλαιο τό οποίον διέθετε ήτο ολίγα γρόσια, οπότε εν απορία τήν ερωτούν::: μά δύνασαι νά προχωρήσεις τό έργον μέ ολίγα γρόσια;;; Καί η Αγία απαντά::: μέ ολίγα γρόσια η Φιλοθέη ου δύναται ποιείν ουδέν, αλλά μέ Τόν Θεόν καί ολίγα γρόσια η Φιλοθέη δύναται νά φέρη εις πέρας τά πάντα. Αυτό τό βλέπομεν ανάγλυφο εις ολόκληρον Τόν Λόγον Τού Θεού (Αγία Γραφή, Αγιοπατερικά κείμενα, βίους Αγίων κλπ). Ωστόσο, μετά τήν απελευθέρωση εκ τών κανίβαλων τούρκων καί μέσω τής επιρροής ξένων ψευδοδυνάμεων, επιβουλόμενοι καί εποφθαλμιούντες τήν Ελλάδα, εξαγοράζοντες (ασυνειδήτους) συνειδήσεις ημεδαπών νεογενίτσαρων ελληνόφωνων, κατόρθωσαν νά (ουχί απλώς μειώσουν αλλά σχεδόν) εκμηδενίσουν τούς δύο βασικούς πυλώνας οι οποίοι εστήριζον (καί απελευθέρωσαν) τήν Ελλάδα, ήτοι τήν Τού Χριστού Αγιωτάτη ΠΙΣΤΗ καί τήν ΠΑΤΡΙΔΑ (καί ασφαλώς καί τήν αποδόμηση τών επί μέρους στοιχείων αυτών, όπερ εισίν η οικογένεια, τά Ορθόδοξα Χριστιανικά ήθη καί κυρίως τήν εν Χριστώ αγνή, άδολη καί ανιδιοτελή αγάπη, τήν σεμνότητα, φιλαδελφία κλπ). Καθώς επίσης καί μέσω τής γερμανοευρωπαϊκής ψευδοδιαφωτίσεως, τής δολίας καί καταχθονίου επιρροής τών γύρω εχθρών, τής πολυδιαφημιζόμενης ψευδοευημερίας, τής διαχύτου αμαρτίας εν συνδιαμώ μετά τής άνευ προηγουμένου αποστασίας τού νεοελληνόφωνος, κατήντησαν (διότι περί θλιβερού καταντήματος πρόκειται) τήν πλειονότητα τών Ελλήνων άπατρεις, μισάδελφους καί κατακερματισμένους εις 1002 φατρίας, φίλαυτους, άθεους, βλάσφημους, υλόφρονας, εγωϊστάς, ανήθικους, πόρνους, μοιχούς, ανώμαλους, εγκληματίας τών ιδίων των τέκνων (σχεδόν 1/2 εκατομ. εκτρώσεις ετησίως), σαρκολάτρας, αλαζόνας, φιλήδονους, άστοργους καί μέ αμέτρητα παράγωγα αυτών, όπως ο Θείος Παύλος αναφέρει καί περιγράφει εις πλείστα όσα σημεία τών Ιερών του Επιστολών (2). Εις σκότος λοιπόν ευρισκόμενος ο ταλαίπωρος Ελληνικός λαός, μέ τήν πλειονότητα τών Ιερωμένων νά έχουν υπερβεί κατά πολύ τά όρια τού φαρισαϊσμού (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), αδυνατεί νά αναγνωρίσει ότι η μόνη θεραπεία τών παρόντων δεινών εστίν η ΕΜΠΡΑΚΤΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, η μόνη θετική επιλογή η οποία θά ήλκυε τήν Παντοδύναμη επέμβαση τής Χάριτος, Ευλογίας καί οικτιρμών εκ Θεού ώστε νά αντιστραφούν οι όροι, νά εγείρει αληθή, ευσεβή, ευλαβή καί δυναμικό Πατριώτη, ώστε νά αναλάβει τά ινία τής Πατρίδος καί νά καθαρίσει καί εξυγιάνει τήν Ελλάδα εκ τών παρόντων προδοτών, τρωκτικών, δηλητηριωδών όφεων καί κανίβαλων αναθεματισμένων δίποδων όντων, τά οποία αναλγήτως ροκανίζουν τά θεμέλια τής Πατρίδος ημών, ειδικώς εκ τής μόλις πρό ολίγων δεκαετιών μεταπολιτεύσεως. Εν όσω όμως Ο Θεός βλέπει παροιμιώδη αμετανοησία καί επιμονή διολισθήσεως, τής πλειονότητος τού λαού, πρός τήν «….. ευρύχωρον οδόν…»(3) τήν απάγουσα πρός απώλειαν, κωλύεται η Χάρις Του ίνα επενεργήσει, μέ επακόλουθο τό θλιβερό αποτέλεσμα τής αναμοχλεύσεως καί επιδεινώσεως τών παρόντων δεινών καταστάσεων. Η διαχρονική ευχή «ΚΑΛΗ καί εν ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ» πρός άπαντα κλήρο καί λαόν, άρχοντας καί αρχομένους, ισχύει εν τή εποχή ημών, όσο ποτέ άλλοτε. Νά είστε καλά. 🇬🇷 Γρηγόριος ☦️
1) Εβρ. ΙΒ’ 1
2)Β’Τιμ. Γ’1…, Ρωμ. Α’1….32, Α’Κορ.Ε’ καί ΣΤ’
3) Ματθ.Ζ’13…., Κ’16, ΚΒ’14,Λουκά ΙΓ’22…, ΙΒ’32, Έξοδος ΚΓ’2, Α’Κοριν. Θ’10, Θ’24, Ι’1-6
Μου αρέσει!Μου αρέσει!