Ο Αγώνας απαιτεί θυσίες…

Πιστη ( Γνωση ) δια μεσω Αρετης και μονον.
Ειναι η Αρετη που συνεχει την Πιστη-Γνωση.

Μου αρέσει!Μου αρέσει!

Η πνευματική ανοδική ζωή έστι Κλίμαξ (κατά τόν Άγ. Ιωάννη Σιναΐτη). Ένα νήπιο καί μικρό μειράκιον (παιδάκι) ασφαλώς μή έχων ανεπτυγμένας πλήρως διανοητικάς ικανότητας συνέσεως καί αρετής, άρχεται εκ τού (κατά κυριολεξίαν) φόβου τού πατρός, ώστε αυτός ο φόβος τόν κωλύει ίνα μή παρεκτρέπεται πρός αταξίας, φοβούμενο ίνα μήν αρπάξει τάς …..αναλόγους σφαλιάρας!!!! Όταν όμως ανδρωθεί, αναγνωρίζει εις βάθος τήν αγάπη τού πατρός καί τόν υπακούει πλέον σεβόμενος καί αγαπών αυτόν, διότι επιστοποιήθη πλέον εις βάθος ότι η ενίοτε αυστηρότης τού πατρός ούκ έστι πρός καταδυνάστευσή του αλλά μόνον πρός τό συμφέρον, χαλιναγώγηση καί ασφάλιση τού υιού εκ πάσης παρεκλήσεως. Τοιουτοτρόπως επενεργεί καί η Πνευματική άνοδος. 3 εισί τά στάδια α) τού ΔΟΥΛΟΥ (ο οποίος πλησιάζει Τόν Θεόν φοβούμενος τήν αιωνία κόλαση, β) τού ΜΙΣΘΩΤΟΥ (εκείνου ο οποίος πλησιάζει Τόν Θεόν πρός απόλαυση τών αιωνίων αγαθών) καί η γ) καί ανώτερη τών προηγουμένων δύο, ήτοι τού ΥΙΟΥ (εκείνου ο οποίος πλησιάζει καί παραμένει σταθερά εν τή υπακοή Τού Θεού ΚΑΙ εις περιόδους χαράς καί ευημερίας, αλλά ΚΑΙ εις περιόδους αγώνων δυσκολιών καί θλίψεων, αποδεχόμενος αγογγύστως κάθε τί εκ χείρας Θεού ως ευεργεσία). Ως εκ τούτου, ο Μ.Αντώνιος, εις βαθύτατο γήρας ευρισκόμενος έλεγε ότι::: «πλέον ΔΕΝ φοβούμαι Τόν Θεόν αλλά Τόν αγαπώ». Είχε βαθύτατα περάσει πλέον εκ τών σταδίων «καθάρσεως καί φωτισμού» εις τό στάδιο τής «Θεώσεως». Αυτήν τήν πνευματική ανάβαση, γλαφυρώς τήν επεξηγεί ο θείος Παύλος λέγων::: «…. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην (καί ως νήπιος άρπαζα εκ Θεού, τά ανάλογα ραπίσματα— πάντα πρός συμμόρφωσή μου), ότε δέ γέγονα ανήρ, κατήργηκα τά τού νηπίου….»(1). Αύτην τήν κατάσταση προόδου (εκ νηπιότητος καί φόβου εις κατάσταση ενηλικιώσεως, σεβασμού καί αγάπης) τήν εξηγεί γλαφυρά πάλι ο θείος Παύλος εις πρός Εβραίους (2) λέγων μεταξύ τών άλλων ::: «…… τίς γάρ εστιν υιός όν ου παιδεύει ο (συνετός καί σώφρων) πατήρ;;; ει δέ χωρίς εστέ παιδείας (μέσω συμβουλών καί νουθετήσεως αλλά εννίοτε καί μέσω αυστηρών κυρώσεων, περιοριστικών απαγορεύσεων έως καί ξύλου), ής μέτοχοι γεγόνασι πάντες, άρα ΝΟΘΟΙ εστέ καί ουχ υιοί. είτα τούς μέν τής σαρκός ημών πατέρας είχομεν παιδευτάς καί ενετρεπόμεθα ·· ου πολλώ μάλλον υποταγησόμεθα Τώ Πατρί τών πνευμάτων καί ζήσομεν;;;…. όν αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δέ πάντα υιόν όν παραδέχεται….». Ως εκ τούτου Ο Θεός προειδοποιεί ::: «τέκνον, ει προσέρχη δουλεύειν Κυρίω Θεώ, ετοίμασον τήν ψυχήν σου εις πειρασμόν»(3). Καί αυτός ο πειρασμός εστίν η μόνη σωτηριώδης, ωστόσο στενή, τεθλιμμένη καί ανηφορική οδός (4) μέ τόν Σταυρόν επ’ώμου αγωνιζόμενος εφ’όρου ζωής ο Χριστιανός εναντίον τών τριών μεγάλων του εχθρών, α) διορθώσεως τών παθών καί παρεκλήσεών του πρός αρετάς, β) τού φθοροποιού καί πλάνου κόσμου καί γ) εναντίον τού υποδαυλίζοντος τά 2 ανωτέρω, τού πονηρού διαβόλου. Ως εκ τούτου Ο Λόγος Τού Θεού υπαγορεύει ::: «μή απόσχη νήπιον παιδεύειν, ότι εάν πατάξεις αυτόν ράβδω, ου μή αποθάνη·· σύ μέν γάρ πατάξεις αυτόν ράβδω, τήν δέ ψυχήν αυτού εκ θανάτου ρύση» (ήτοι αύτη η αυστηρότης καί νουθεσία θά τόν συνετίζει εν τή παρούση ζωή καί θά τόν διασώση καί εκ τής αιωνίου κολάσεως). (5). Καί ο Προφητάναξ Δαυίδ όταν άρπαζε τά χαστούκια εκ Θεού, τό ένα μετά τό άλλο ένεκα τών παρεκλήσεών του, τού εφαίνετω σκληρό, όταν όμως ανδρώθη εις τήν πνευματική άνοδο, συνειδητοποίησε πόσο ευεργετικά ήτο αυτά τά ραπίσματα εκ Τού Στοργικού Ουρανίου Πατρός, ώστε αργότερα συνέταξε τούς Ψαλμούς (6),ιδιαίτερα τόν ΚΒ’ εν τώ οποίω ομολογεί ::: «…. η ράβδος Σου (οι σφαλιάρες καί τά ραπίσματα μέ τά οποία μέ ξυλοφόρτωνες ώ Θεέ) καί η βακτηρία Σου (αλλά καί η θαλπωρή καί Πατρική Σου στοργή), αύται μέ παρεκάλεσαν (μέ στήριξαν καί μέ οδήγησαν εις τόν σωστό δρόμο τής μετανοίας, περισυλλογής, συνέσεως, σεβασμού, ευλαβείας, ευαρεστήσεως Τού Θεού καί αρετής). Η ράβδος σημαίνει τό …. ξυλοφόρτωμα !!!! ενώ μετατρεπόμενη ως βακτηρία- μαγκούρα σημαίνει τήν στήριξη καί παρηγορία. Ασφαλώς, αυτού τού είδους τής αρχικής αυστηράς διαπαιδαγήσεως, ο σημερινός ξεπεσμένος καί …. (παρα) μορφωμένος δίποδος αδυνατεί νά τήν κατανοήση, διά τούτο καί εφευρίσκουν όλο καί περισσότερο καταστροφικά συστήματα (ψευδοφιλοσοφίας, ψευδοψυχολογίας, ψευδοκοινωνιολογίας) τά οποία εισί πάντα καταδικασμένα πρός παταγώδη αποτυχία, διότι λείπει Ο Χριστός καί η υπακοή εις τάς αξιόπιστας σωτηρίους μεθόδους διδαχής Του. Ως εκ τούτου, ολόκληρος η παγκόσμιος κοινωνία, ένεκα εγωϊσμού, υπερηφανείας καί (ανόμου καί παρανοϊκής) αυτονομίας, οδηγήται κατά διαβόλου καί ευρίσκεται υπό τήν επήρεια τού πονηρού (7), διότι η συντριπτική πλειονότης ηγάπησαν τό σκότος (8) καί ουχί Τό Φώς, ήτοι Τόν Ζωοδότη Κύριον Παντοκράτωρ Ιησού Χριστόν (9). ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ αδέλφια μου Χριστιανοί. Καλά Χριστούγεννα καί έτη ψυχοσωτήρια.
1) Α’Κοριν. ΙΓ’8-13
2) Εβραίους ΙΓ’ 1–29
3) Σ.Σειράχ Β’1
4) Ματθ.Ζ’13, Κ’16, ΚΒ’14, Λουκά ΙΓ’22…., ΙΒ’32, Α’Κοριν.Θ’10, Θ’24, Ι’1-6, Έξοδος ΚΓ’2
5) Παροιμίαι ΚΓ’12….
6) Ψαλμοί ΚΒ’ 4, Ο’ 20-24
7) Α’Ιωάν. Ε’19, Γαλάτας Α’24
8) Ιωάννη Γ’19
9) Ιωάννη Α’7…9…, Γ’19-21, Γ’36, Ε’29, Η’12, Θ’5, ΙΑ’10, ΙΒ’35…..46…,,

Μου αρέσει!Μου αρέσει!