γράφει ο Xavier Moreau

---

Τον Απρίλιο του 2021 συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την εκλογή του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην προεδρία της Ουκρανίας. Όπως και ο προκάτοχός του Ποροσένκο, εξελέγη με μια πλατφόρμα εθνικής συμφιλίωσης και κατευνασμού με τη Ρωσία. Όπως και ο προκάτοχός του, μόλις ανέβηκε στην εξουσία, έκανε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είχε υποσχεθεί. Αυτό εξηγεί την αυξανόμενη αντιδημοτικότητά του σε μια χώρα με ιστορικούς δεσμούς με τη Ρωσία, όπως υπενθύμισε πρόσφατα ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν.

Τον Μάιο του 2021, μια «Επιτροπή των ψηφοφόρων της Ουκρανίας» εκτίμησε ότι ο Ζελένσκι είχε υλοποιήσει μόνο το 25% του προεκλογικού του προγράμματος κατά τα δύο πρώτα χρόνια της προεδρίας του, δηλαδή μόνο 8 από τις 30 υποσχέσεις. Η αδυναμία να φέρει ειρήνη στο Ντονμπάς είναι η πιο αξιοσημείωτη αποτυχία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Είχε όλη τη νομιμοποίηση (75% στο δεύτερο γύρο) για να επιβάλει τις συμφωνίες του Μινσκ. Η καταπολέμηση της εγκληματικότητας και της διαφθοράς είναι επίσης κατάφωρα αποτυχημένη, καθώς σχεδόν κανένα από τα «διεφθαρμένα» μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης δεν έχει ανακριθεί. Έχουν ξεσπάσει νέα σκάνδαλα, όπως αυτό που αφορά τους διορισμούς σε υψηλά δημόσια αξιώματα έναντι αμοιβής. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο αριθμός των «αυτοκτονιών» στην Ουκρανία αυξάνεται. Ο δήμαρχος του Krivoy Rog, πιθανώς ένοχος για ρωσοφιλία, μόλις βρέθηκε ότι αυτοκτόνησε στη βεράντα του.

Η οικονομία είναι η άλλη μεγάλη αποτυχία του Ζελένσκι. Η Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι είναι κληρονόμος ενός κολοσσιαίου ρωσικού και σοβιετικού βιομηχανικού κεφαλαίου, συνεχίζει την αναγκαστική αποβιομηχάνισή της. Η ενεργειακή ρήξη με τη Ρωσία οδήγησε σε αύξηση των τελών παροχής δημόσιων υπηρεσιών και, συνεπώς, σε έκρηξη του χρέους του πληθυσμού για στέγαση και κοινοτικές υπηρεσίες. Ταυτόχρονα, η ανεργία και η μείωση του βιοτικού επιπέδου έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Μη γνωρίζοντας τι άλλο να κάνει, ένας από τους βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος «Υπηρέτες του Λαού», ο E. Bragar, πρότεινε στις 21 Ιουλίου 2021, νόμο για τη νομιμοποίηση της «ιατρικής κάνναβης». Το Κίεβο σταμάτησε να ονειρεύεται τις Βρυξέλλες και κινείται τώρα προς το κολομβιανό μοντέλο.

Χωρίς να έχει πραγματικό έλεγχο των γεγονότων, ο Ζελένσκι επικεντρώνεται τώρα, όπως και ο προκάτοχός του, στις διώξεις των ρωσόφωνων Ουκρανών, δηλαδή της πλειοψηφίας του πληθυσμού της χώρας του. Στη διεθνή σκηνή, το Κίεβο προκαλεί πλέον περιφρόνηση, περιφρόνηση και αγανάκτηση. Τον Απρίλιο του 2021, οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες δεν δίστασαν να απαγάγουν έναν από τους υπηκόους τους που ήταν πρόσφυγας σε μια χώρα που θεωρούνταν φιλική, τη Μολδαβία. Πρόκειται για τον Νικολάι Τσάους, πρώην δικαστή του περιφερειακού δικαστηρίου Dniprovsky στην πόλη του Κιέβου. Ο Νικολάι Τσάους είναι γνωστός για το γεγονός ότι έστειλε πίσω από τα κάγκελα τον Γκενάντι Κορμπάν, τον στενότερο συνεργάτη του ολιγάρχη Ιγκόρ Κολομοΐσκι. Ο Ζελένσκι, ο οποίος ήταν μέρος μιας διαμάχης μεταξύ του Κολομόισκι και του πρώην προέδρου Ποροσένκο, προτίμησε να αναλάβει την ευθύνη παρά να περιμένει την έκδοση. Βέβαια, η απαγωγή αυτή δεν προκάλεσε καμία ηχώ στην Ευρώπη, σε αντίθεση με την απίστευτη σύλληψη του πρώην προέδρου της Λευκορωσίας Πρωτάσεβιτς.

Ενώ ο Ζελένσκι μπορεί να διώκει αθόρυβα τους ρωσόφωνους στο έδαφος που εξακολουθεί να ελέγχει, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για το απελευθερωμένο Ντονμπάς και φυσικά την Κριμαία. Σε μια μάταιη προσπάθεια να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα της Ουκρανίας, ανέλαβε να ιδρύσει το αυτιστικό σχέδιο της «Πλατφόρμας της Κριμαίας». Η ιδέα αυτή, η οποία φαίνεται να είναι ένας τρόπος για τον Ζελένσκι να επιστρέψει στην προηγούμενη καριέρα του ως δημόσιος διασκεδαστής, είναι να προετοιμάσει την επιστροφή της Κριμαίας στην ουκρανική οντότητα. Ο Ουκρανός πρόεδρος είναι βέβαιος ότι αυτό περιμένουν οι κάτοικοι της Κριμαίας. Ακόμη και κάποιος τόσο αμόρφωτος όσο ο Ζελένσκι δεν μπορεί να πιστέψει ότι οι Κριμαίοι θέλουν ειλικρινά να ενταχθούν σε μια τριτοκοσμική χώρα. Πρόκειται για άλλη μια απελπισμένη προσπάθεια να ξαναρχίσει άμεσο διάλογο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, οι οποίες όλο και περισσότερο αδιαφορούν για την τύχη της οντότητας του Κιέβου.

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν είναι πολιτικός, πιθανώς δεν έχει κατανοήσει ποτέ το πραγματικό εύρος της αποστολής του. Τον Ιανουάριο του 2020, έχοντας εκλεγεί πρόεδρος για οκτώ μήνες, πήγε στο Ομάν για «προσωπικούς λόγους», χωρίς να αντιληφθεί το σκάνδαλο που προκάλεσε και από το οποίο τελικά γλίτωσε με την «κατάλληλη» καταστροφή του Boeing-752 πάνω από το Ιράν.

Η άφιξη του Ζελένσκι στην εξουσία θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει μια ευκαιρία για να πέσει επιτέλους το πέπλο της καταστροφής από τον ουκρανικό στρατό του Boeing MH-17 της μαλαισιανής αεροπορικής εταιρείας πάνω από το Ντονμπάς στις 17 Ιουλίου 2014. Υπήρχε η ελπίδα ότι θα δημοσιεύονταν οι καταγραφές του μαύρου κουτιού του αεροσκάφους, αυτές των συνομιλιών του με τον πύργο ελέγχου του Dnepropetrovsk, το αεροδρόμιο του οποίου ελέγχεται από τον ολιγάρχη Igor Kolomoïski. Ελπίζαμε να καταλάβουμε γιατί αυτός ο ίδιος πύργος ελέγχου είχε ζητήσει από το Boeing να μειώσει το ύψος του. Ελπίζαμε ότι ο νέος πρόεδρος θα αναγνώριζε τουλάχιστον το σφάλμα της τότε ουκρανικής κυβέρνησης που δεν είχε κλείσει τον εναέριο χώρο της, αλλά αυτό δεν συνέβη. Χωρίς να σέβεται την αλήθεια και τις οικογένειες των θυμάτων, ο Ζελένσκι έχει βυθιστεί στο ψέμα, όπως έκανε και ο προκάτοχός του, Πέτρο Ποροσένκο.

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν είναι πολιτικός, είναι πλέον προφανές. Είναι ένας ταραχοποιός που ταράζεται χωρίς καμία πραγματική συνοχή από ένα σμήνος συμβούλων, ο ένας πιο μέτριος και διεφθαρμένος από τον άλλον, όταν δεν είναι απλώς σύμβουλοι μιας ξένης δύναμης. Οι κάτοικοι της Κριμαίας δεν θα επιστρέψουν ποτέ, το Ντονμπάς δεν θέλει να επιστρέψει, η Νέα Ρωσία θέλει να χειραφετηθεί. Η Ουκρανία είναι ένα έδαφος χωρίς πρόεδρο, χωρίς κράτος και τελικά χωρίς λαό.

---

Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)

Πηγή: stratpol.com