Ισως το σημερινό άρθρο να σας φανεί «περίεργο», καθώς δεν είναι από εκείνα που συνήθως δημοσιεύουμε ως ιστολόγιο. Είναι όμως ένα θέμα, που δυστυχώς απηχεί περισσότερο την κοινωνία μας και το πώς εκείνη έχει εξελιχθεί.

Ενα βίντεο που ανέβηκε στο tiktok, δείχνει μία οικτρή πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που άλλοι δε θέλουν να δουν κι άλλοι δεν τη συνειδητοποιούν. Και η πραγματικότητα είναι η μοναξιά του άνδρα. Μία ανομολόγητη μοναξιά που έχει τις ρίζες της άλλοτε στην παράδοση κι άλλοτε στα κοινωνικά δεδομένα.

Στο βίντεο αυτό, η ερώτηση είναι:

«Να είστε ειλικρινείς. Ποιον καλείτε όταν είστε στα πολύ κάτω σας; Ποιο είναι αυτό το μοναδικό άτομο;»

Οι απαντήσεις, αποκαρδιωτικές…:

Ο πρώτος απαντάει: «Κανέναν! Είμαι άντρας. Κανείς δε νοιάζεται…«

Ο δεύτερος με απογοήτευση, ακούγεται να λέει: «Ούτε μία ψυχή! Κανέναν!» και σκύβει το κεφάλι.

Ο τρίτος ακούγεται πιο απογοητευμένος: «Κανέναν! Γιατί είμαι ολομόναχος…«

Η φωνή του τέταρτου βαίνει με δυσκολία, καθώς ένα χαμόγελο πικρίας σχηματίζεται στο πρόσωπό του: «Νομίζω ότι μιλώ εκ μέρους όλων των ανθρώπων όταν λέω ότι δεν καλώ κανέναν…«

Ο πέμπτος λέει: «Κανέναν! Είμαι άντρας. Ποιος χέστηκε;«

Ο έκτος κάπως πιο αυθόρμητος ομολογεί: «Μιλώ εκ μέρους των ανδρών όταν λέω αυτό: ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑΝ!«

Ο έβδομος αφήνει ένα χαμόγελο πικρίας κι απογοήτευσης ταυτόχρονα. Το μόνο που λέει: «Αν καλώ κανέναν;«. Δεν απαντάει λεκτικά, αλλά το ύφος του τα λέει όλα…

Ο όγδοος απαντάει επίσης: «Κανέναν! Κανέναν που να μπορώ να σκεφτώ. Δεν ξέρω για εσάς μάγκες, αλλά… Κανέναν…«

Η απογοήτευση ζωγραφισμένη και στο πρόσωπο του ένατου: «Κανέναν! Ούτε έναν άνθρωπο! Κανέναν παιδιά…«

Ο δέκατος δείχνει κι έναν εκνευρισμό όταν λέει: «Κανέναν! Ούτε ένα γαμημένο άτομο«.

Ο ενδέκατος μας αποκαλύπτει: «Δε θα καλούσα κανέναν. Δε θα εμπιστευόμουν σε κανέναν τα προσωπικά μου, γιατί δε νοιάζονται. Θα το έβρισκαν ως αδυναμία (για να το χρησιμοποιήσουν) εναντίον μου«.

Στον τελευταίο κόβεται το βίντεο. Νομίζω όμως ότι δε θ’ ακούγαμε κάτι το διαφορετικό.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το βίντεο αυτό το ανέβασε μία κοπέλα η οποία είχε πέσει θύμα βιασμού μόλις στα 13 της χρόνια…

Πάμε να δούμε το βίντεο και να το σχολιάσουμε μετά.

Πόσο τραγικό αλήθεια μπορεί να είναι;

Ξέρουμε ότι ο μέσος όρος ζωής των ανδρών, είναι χαμηλότερος από εκείνον των γυναικών. Οι επιστήμονες έχουν βαλθεί να αποδείξουν ότι το θέμα είναι βιολογικό. Κανείς τους δε σκέφτηκε τον ψυχολογικό παράγοντα.

Τα κοινωνικά δεδομένα απαιτούν από τον άνδρα να είναι σκληρός. Να μη δείχνει τα συναισθήματά του γιατί αυτό θα θεωρηθεί αδυναμία. Ετσι, αν όχι όλοι οι άντρες, οι περισσότεροι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, κρύβουν τα συναισθήματα που νοιώθουν. Πιο πολύ όμως κρύβουν αυτό που τους πονάει, γιατί αυτό τους κάνει αδύναμους απέναντι στους άλλους.

Πολλές φορές, κρύβουν τον πόνο τους για να μη φορτώσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αλλες φορές, τον κρύβουν γιατί νοιώθουν ότι κανείς δε θα τους καταλάβει. Αλλες, διότι θα βιώσουν χλευασμό.

Ειδικά οι γυναίκες, δεν μπορούν να καταλάβουν το συναίσθημα που δημιουργείται σε έναν άντρα όταν του λένε: «άντρας είσαι, πρέπει ν’ αντέξεις»… Πιθανόν να έμαθαν από το περιβάλλον τους ότι ένας άντρας οφείλει να είναι «βράχος». Οτι ο άντρας δεν πρέπει να έχει καρδιά για να πονέσει, ούτε συναισθήματα.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τη φράση: «Δεν ντρέπεσαι να κλαις ολόκληρος άντρας;»! Απειρες! ‘Η ακόμα τη φράση: «Κοίτα έναν άντρα που κλαίει»… Πόσες γυναίκες δεν έχουν απαξιώσει έναν άντρα επειδή έκανε το λάθος να κλάψει μπροστά τους; Αυτό που οι γυναίκες θεωρούν προνόμιο για τον εαυτό τους και που βοηθάει τον οργανισμό να εκτονώσει την πίεση το κλάμα, είναι απαγορευμένο για έναν άντρα. Ο άντρας απαγορεύεται να εκτονώσει την ένταση που έχει μέσα του με το κλάμα. Θα πρέπει να καταπιεί τον πόνο του και να τον αφήσει σαν το σαράκι να τον τρώει…

Αυτή η φράση: «Αντρας είσαι», που πάντα συνοδεύεται από κάτι άλλο, συνήθως απαξιωτικό σε κάθε τι αντίθετο με το κοινωνικά αποδεκτό της έκφρασης του πόνου, είναι στην πραγματικότητα ένα χαστούκι για κάθε άντρα.

Το κοινωνικά αποδεκτό θέλει τον άντρα «μπρουτάλ»! Σκληρό, ανθεκτικό. Οχι ευαίσθητο. Ακόμα και η γυναίκα που θα πει ότι θέλει τον άντρα ευαίσθητο, λέει ψέμματα. Αν τον δει να δακρύζει, θα τον απαξιώσει. Με οποιονδήποτε τρόπο.

Φανταστείτε ότι αυτό που για μία γυναίκα αποτελεί φρικτό έγκλημα, ο βιασμός, για έναν άντρα αποτελεί αφορμή για χλευασμό. Οταν ένας άνδρας τολμήσει να καταγγείλει βιασμό από γυναίκα, αστυνομικοί και δικαστικοί τον αντιμετωπίζουν με χλευασμό και ειρωνεία, λέγοντάς του: «Και δε σου άρεσε; Ελα τώρα…» Ποιος θα τολμούσε να πει κάτι τέτοιο σε μία γυναίκα;

Ενας «μπρουτάλ» πατέρας, δε θα διστάσει ν’ αποκαλέσει το γιο του «αδελφή» αν αυτός τολμήσει να δακρύσει. Μία συνεχή κοινωνική καταπίεση που γίνεται βίωμα. Ενας εξαναγκασμός που γίνεται τρόπος ζωής.

Και κάπως έτσι, οι άντρες στην πραγματικότητα νοιώθουν μόνοι. Για να είμαστε ακριβείς, ΕΙΝΑΙ μόνοι! Ισως όχι όλοι όπως γράψαμε παραπάνω, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία, είναι σίγουρα! Οταν μένουν μόνοι, είναι η ώρα που ο εσωτερικός τους πόνος αρχίζει να τους χτυπάει πιο δυνατά. Αλλοι καταφεύγουν στο αλκοόλ, άλλοι στα ναρκωτικά, άλλοι στο τζόγο… Οτιδήποτε προκειμένου αυτός ο πόνος να καλυφθεί, έστω και προσωρινά. Κι είναι αυτό λύση; Κάθε άλλο…

Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε ν’ αναθεωρούμε κάποια κοινωνικά «δεδομένα»; Δε λέω να φτάσουμε στο άλλο άκρο, αλλά τουλάχιστον να επιτρέψουμε στον άντρα να έχει μία συναισθηματική ισορροπία. Να μην καταπίνει τον πόνο του. Να τον εκφράζει χωρίς να γίνεται αντικείμενο χλευασμού ή απαξίωσης.