Ναι! Το είδαμε κι αυτό!
Μείναμε έκπληκτοι βλέποντας ότι η ρωσική προπαγάνδα έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Ενα επίπεδο ανταγωνιστικό απέναντι στη δυτική προπαγάνδα!
Είδαμε ένα βίντεο κινουμένων σχεδίων, πολύ έξυπνο και με αρκετό χιούμορ και δεν μπορέσαμε ν’ αντισταθούμε στον πειρασμό να το αναδημοσιεύσουμε.
Τονίζουμε ότι είναι προπαγανδιστικό το βίντεο! Δείτε το όμως από την καλλιτεχνική και χιουμοριστική του πλευρά.
Προσέξατε την απουσία της… ελληνικής Σημαίας…;;;
Κανένα ζόρι 
Εξαιρετικός και διεισδυτικός όπως πάντα, αδελφέ Κων/νε-Ταύρε!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ο Ρωσικός κινηματογράφος, είχε πάντα μια αισθητική η οποία διέφερε παντελώς από την αισθητική της Δύσης. Επρόκειτο για έναν κινηματογράφο του οποίου οι εικόνες, είχαν πάντα μια – ας το πούμε – διαφορετική δυναμική και η εικονοπλασία ήταν συνώνυμη με τα έργα των μεγάλων λογοτεχνών και διανοούμενων της τσαρικής Ρωσίας του 19ου αιώνα.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει ταινίες όπως «Το θωρικτό Ποτέμκιν» και το «Ιβαν ο Τρομερός» του Σεργκέι Άιζενστάιν ή ταινίες του Ταρκόφσυ της δεκαετίας του 70 (Σολάρις, Ο Καθρέφτης, Στάλκερ), θα καταλαβαίνουν απόλυτα το τι εννοώ.
Οι Ρώσοι ήταν αυτοί οι οποίοι δημιούργησαν στην Ευρώπη το πρώτο «Χόλυγουντ» με ταινίες πραγματικά αριστουργήματα τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, καθώς και την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με δημιουργό τον πρωτοπόρο Βλαντισλάβ Στάρεβιτς. Αρκεί να πούμε πως κατά τη διάρκεια του Α’ ΠΠ ο ρωσικός κινηματογράφος παρήγαγε περίπου 450 ταινίες, όλες τους διαμάντια πραγματικά.
Οι Ρώσοι, είτε της τσαρικής εποχής είτε της Σοβιετικής, ήθελαν πάντα να κρατούν τα πρωτεία στην ποιότητα των έργων που παρήγαγαν, είτε αυτά ήταν θεατρικά, είτε μουσικά είτε κινηματογραφικά. το κατάφεραν, λόγω της παιδείας τους. Μιας παιδείας που βασιζόταν πάνω στις αρχές της Βυζαντινής κληρονομιάς και της Ορθοδοξίας. Αυτή η ποιοτική Παιδεία δεν άλλαξε ούτε και όταν η σοβιετία είχε τον πρώτο λόγο. Οι πολίτες λάτρευαν το να παρακολουθούν έργα που είχαν στόχο την ανύψωση της πνευματικής αισθητικής τους.
Δεν περίμενα λοιπόν να δω σε αυτό το βίντεο κάτι λιγότερο από έναν πραγματικά πανέξυπνο τρόπο απεικόνισης της ρωσικής προπαγάνδας. Άλλως τε, το γεγονός της παραγωγής 450 ταινιών στη περίοδο του Α’ ΠΠ με προπαγανδιστικό περιεχόμενο, πιστοποιεί το ότι οι Ρώσοι έχουν μάθει πρώτοι στον κόσμο το τι σημαίνει «αισθητική προπαγάνδα», η οποία στέκεται κλάσεις ανωτερότητας από την βαρύγδουπη και αστεία πολλές φορές προπαγανδιστική πολεμική της Αγγλοσαξωνικής Δύσης. Η παρομοίωση του Μεγάλου Πτηνού (που μοιάζει με αετό με ράμφος…πελεκάνου) που δίπλα του «παίζουν» τα …μικρά πουλάκια που θέλουν να παραστήσουν όλα μαζί έναν…νταή και που φλυαρούν ανούσια μπροστά του προσπαθώντας να το…φοβίσουν, τα λέει όλα. Είναι τόσο εύγλωττο το εικονοπλαστικό αποτέλεσμα, που ο κάθε άσχετος ή αδαής περί της κινηματογραφικής αφήγησης θα μπορούσε να το αντιληφθεί με την πρώτη ματιά.
Αναρωτήθηκε στ’ αλήθεια η Δύση με ποιόν λαό τα βάζει;
Μάλλον όχι.
Δεν τον ξέρει και δεν θα ήθελε ποτέ να τον μάθει. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε καν να τον καταλάβει, αλλά διότι αν τον μάθαινε, αναπόφευκτα θα καταλαβαινε και το μέγεθος του δικού της αναστήματος.
Πύρινος Λόγιος
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Η ΥΨΗΛΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΕΙΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (https://www.dailymotion.com/video/xei4eu), ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ (https://www.youtube.com/watch?v=zNxXuMIyLAQ).
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΔΑΚΡΥΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΘΑΥΜΑΣΑ ΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΡΚΕΤΑ ΑΝΩΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ‘ΑΛΙΕΝ’ ΤΟΥ ΡΙΝΤΛΕΪ ΣΚΩΤ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Το θέαμα, ένα φοβερό πνευματικό όπλο στα χέρια των αντιχρίστων
Οι απόψεις του μαρξιστή Λέοντος Τρότσκυ για τη χρήση του θεάματος
εναντίον του εκκλησιασμού
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από άρθρο του περιώνυμου Ρώσου μπολσεβίκου και μαρξιστή Λέοντος Τρότσκυ (1879-1940), ενός από τους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, δευτέρου μετά τον Βλαδίμηρο Λένιν, σχετικά με τη δύναμη του θεάματος (συγκεκριμένα του κινηματογράφου, τότε) ως μέσου απομάκρυνσης του λαού από τον εκκλησιασμό.
Το άρθρο αυτό, «Η βότκα, η Εκκλησία και ο κινηματογράφος», πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πράβντα» στις 12 Ιουλίου του 1923. Εμείς το δημοσιεύουμε αποσπασματικώς από αγγλική μετάφρασή του στο Διαδίκτυο (http://www.marxists.org/archive/trotsky/women/life/23_07_12.htm).
πηγή:
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/05/blog-post_646.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!