Ανάλυση από τον Dr. Joseph Mercola
Η Ουκρανία είναι μια αρχαία και περήφανη χώρα, μια μεθόριος όπου η Ανατολή συναντά τη Δύση. Η γαλαζοκίτρινη σημαία της αντιπροσωπεύει τον ουρανό και τα χωράφια με σιτάρι, και η πλούσια περιζήτητη γη της χρησιμοποιήθηκε ως δίοδος – κατά τη διάρκεια του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – για τις δυτικές δυνάμεις που προσπαθούσαν να κατακτήσουν την Ανατολή.
Αλλά, όπως σημειώνεται στο «Ukraine on Fire», ένα ντοκιμαντέρ του 2016 σε παραγωγή του Όλιβερ Στόουν, «κάθε φορά, ο ουκρανικός λαός κατέληγε να πληρώνει το υψηλότερο τίμημα για αυτά τα μεγάλα παιχνίδια εξουσίας».1 Ως αποτέλεσμα, η Ουκρανία, όντας περικυκλωμένη από μεγαλύτερες δυνάμεις από όλες τις πλευρές, έπρεπε να μάθει την τέχνη της αλλαγής πλευράς.
Από τα μέσα του 17ου αιώνα, ο Ουκρανός ηγέτης Bogdan Khmelnitskiy έσπασε μια συμφωνία ανακωχής με την Πολωνία και τάχθηκε με την ισχυρότερη Ρωσία. Πέντε δεκαετίες αργότερα, κατά τη διάρκεια του ρωσο-σουηδικού πολέμου, ο Ουκρανός ηγέτης Ιβάν Μαζέπα έσπασε την ένωση με τη Ρωσία και ένωσε τις δυνάμεις του με τους Σουηδούς εισβολείς. Η Ουκρανία μετατράπηκε σε γερμανικό προτεκτοράτο το 1918, αφού η Ρωσία συμφώνησε με τους όρους της Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ.
Η μοίρα της Ουκρανίας γράφτηκε συχνά από τρίτους και, όπως σημειώνει η ταινία, «η αλήθεια είναι ότι η Ουκρανία δεν υπήρξε ποτέ μια ενωμένη χώρα. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Δυτικής Ουκρανίας καλωσόρισε τους Γερμανούς στρατιώτες ως απελευθερωτές από την πρόσφατα εξαναγκασμένη από αυτούς σοβιετική κυριαρχία και συνεργάστηκε ανοιχτά με τους Γερμανούς «2.
Η Οργάνωση Ουκρανών εθνικιστών διέπραξε γενοκτονία
Αν και η πλήρης κλίμακα της συνεργασίας δεν αποκαλύφθηκε για πολλά χρόνια, ολόκληρες μεραρχίες και τάγματα συγκροτήθηκαν από Ουκρανούς συνεργάτες, και στην αρχή του πολέμου, περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι εγγράφηκαν εθελοντικά στη Μεραρχία «Γαλικία», η οποία ήταν διαβόητη για την ακραία σκληρότητα απέναντι στους Εβραίους, τους Πολωνούς και τους Ρώσους στο έδαφος της Ουκρανίας.
Πολλά μέλη αυτών των στρατιωτικών ομάδων προέρχονταν από την Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (OUN), η οποία ιδρύθηκε το 1929 και είχε ως απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας εθνικά καθαρής, ανεξάρτητης Ουκρανίας. Η επίσημη σημαία τους ήταν μαύρη και κόκκινη – για να αντιπροσωπεύει τη γη και το αίμα. Το 1940, ο Στέπαν Μπαντέρα, ο οποίος ήταν αντισημίτης και αντικομμουνιστής, έγινε ηγέτης του πιο ριζοσπαστικού τμήματος της OUN και ανακήρυξε την ανεξάρτητη Ουκρανία το 1941.
Η πράξη του αυτή οδήγησε τους Γερμανούς συμμάχους του να τον κλείσουν στη φυλακή για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου, αλλά εξακολουθούσε να διαδίδει τις ιδεολογίες του πίσω από τα κάγκελα. «Πολλοί ανεξάρτητοι ιστορικοί εκτιμούν ότι η πολιτοφυλακή της OUN εξόντωσε από 150.000 έως 200.000 Εβραίους στο ουκρανικό έδαφος που κατείχαν οι Γερμανοί μέχρι το τέλος του 1941».3
Η OUN κατέληξε τελικά να πολεμά εξίσου εναντίον των γερμανικών και των σοβιετικών δυνάμεων, αλλά μέχρι το 1943, οι δυνάμεις της ΕΣΣΔ απώθησαν τα γερμανικά στρατεύματα και άρχισαν να απελευθερώνουν την Ουκρανία. Η Δυτική Ουκρανία, η οποία βρισκόταν υπό την κατοχή των Γερμανών, απελευθερώθηκε τελικά το 1944, αλλά το καθεστώς του Μπαντέρα συνέχισε να διεξάγει ανταρτοπόλεμο σε ουκρανικά χωριά μέχρι τη δεκαετία του 1950.
Το 1945, η Γερμανία υποτάχθηκε στους συμμάχους και η Ουκρανία παρέμεινε μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά η ειρήνη ήταν βραχύβια. Οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση, που ήταν σύμμαχοι για να νικήσουν τους Ναζί, έγιναν εχθροί καθώς ξεκίνησε ο Ψυχρός Πόλεμος, αφήνοντας τον κόσμο υπό τη συνεχή απειλή πυρηνικού πολέμου για 45 χρόνια.
Η CIA προστάτευε Ουκρανούς ναζιστές ηγέτες
Οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ παρακολουθούσαν τις ουκρανικές εθνικιστικές οργανώσεις ως πηγή αντικατασκοπείας κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA δείχνουν στενούς δεσμούς μεταξύ των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και των ουκρανών εθνικιστών από το 1946.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μπαντέρα και άλλοι Ουκρανοί ναζιστές ηγέτες κατέφυγαν στην Ευρώπη και η CIA βοήθησε στην προστασία τους. Η CIA ενημέρωσε αργότερα την Υπηρεσία Μετανάστευσης και Πολιτογράφησης ότι είχε αποκρύψει τον Bandera και άλλους Ουκρανούς από τους Σοβιετικούς.
Ενώ οι δίκες της Νυρεμβέργης απέδωσαν δικαιοσύνη στους ηγέτες της φασιστικής Γερμανίας, «οι Ουκρανοί ναζί γλίτωσαν από την ίδια μοίρα, και σε ορισμένους μάλιστα η CIA έδωσε συγχωροχάρτια».4 Σύμφωνα με την ταινία, «Μέχρι το 1951, η Υπηρεσία [CIA] δικαιολογούσε τις παράνομες δραστηριότητες του κλάδου ασφαλείας της OUN στο όνομα της αναγκαιότητας του Ψυχρού Πολέμου».5 Στη συνέχεια, σε μια αμφιλεγόμενη μεταβίβαση, το 1954, ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ χάρισε την Κριμαία στην Ουκρανία.
Η Ουκρανία συγκλονίζεται από πολλαπλές επαναστάσεις
Το 1989 εμφανίστηκε το Narodniy Rukh, ή Λαϊκό Κίνημα, το οποίο υποστήριζε την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από την ΕΣΣΔ και έγινε εκκολαπτήριο για τους ηγέτες του ουκρανικού νεοναζισμού. Ένας από αυτούς, ο Oleh Tyahnybok, ίδρυσε το 1991 τη ριζοσπαστική ομάδα Svoboda, η οποία κήρυττε τα ιδανικά του Bandera. Ακολούθησαν και άλλες ομάδες.
Επίσης το 1991, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης σήμαινε ότι ήταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία που η Ουκρανία ήταν πραγματικά ανεξάρτητη. Νέες επιχειρήσεις εμφανίστηκαν ως αποτέλεσμα της νέας ελεύθερης οικονομίας. Οι ολιγάρχες εμφανίστηκαν φαινομενικά εν μία νυκτί, δημιουργώντας ένα ταξικό σύστημα με λίγες πλούσιες ελίτ και πολλούς άλλους που αγωνίζονταν να επιβιώσουν.
Ακολούθησαν πολλές επαναστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της Πορτοκαλί Επανάστασης του 2004, που προκλήθηκε από τις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς. Η υποστήριξη των δύο υποψηφίων – Βίκτορ Γιούσενκο και Βίκτορ Γιανουκόβιτς – δίχασε και πάλι τη χώρα, ανατολικά εναντίον δυτικά. Η σύζυγος του Γιούσενκο, Κατερίνα Γιούσενκο, είναι πρώην αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που εργάστηκε στον Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ρέιγκαν.
Ο Γιούσενκο έχασε, αλλά πολλοί δεν συμφωνούσαν με αυτό και κατηγορούσαν για απάτη. Έγιναν μαζικές διαδηλώσεις, με διαδηλωτές ντυμένους στο πορτοκαλί χρώμα της προεκλογικής εκστρατείας του Γιούσενκο, προκειμένου να ανατραπούν τα αποτελέσματα. Οι εκλογές ακυρώθηκαν και ο Γιούσενκο κέρδισε τις επόμενες εκλογές – αφού ανάρρωσε από μια μυστηριώδη ασθένεια δηλητηρίασης, η οποία λέγεται ότι έγινε από την ουκρανική Υπηρεσία Κρατικής Ασφάλειας.6
Η ανάμειξη των ΗΠΑ ενθάρρυνε το πραξικόπημα
Ο Γιούσενκο δεν εξελέγη για δεύτερη θητεία, αλλά παραχώρησε στον Μπαντέρα «καθεστώς ήρωα» κατά την αποχώρησή του από την εξουσία. Ο Γιανουκόβιτς έγινε ο επόμενος πρόεδρος και αφαίρεσε το καθεστώς του ήρωα του Μπαντέρα, αλλά το 2013 η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα αναστείλει τα σχέδια για την υπογραφή συμφωνίας σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, προτιμώντας αντ’ αυτού μια προσφορά από τη Ρωσία.
Προκλήθηκαν και πάλι διαμαρτυρίες, οι οποίες έγιναν γνωστές ως επανάσταση του Μαϊντάν. Ημέρες ειρηνικών διαδηλώσεων μετατράπηκαν σε βία και η ανάμειξη των ΗΠΑ φούντωσε τις φλόγες, ενθαρρύνοντας τους διαδηλωτές να ανατρέψουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας. Όπως σημειώνει το Ινστιτούτο CATO:7
«Ένας αξιοπρεπής σεβασμός των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών σήμαινε ότι [ο Γιανουκόβιτς] θα έπρεπε να είναι σε θέση να εκτίσει τη νόμιμη θητεία του ως πρόεδρος, η οποία θα έληγε το 2016… Ούτε η εγχώρια αντιπολίτευση ούτε η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της στην Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριφέρθηκαν με αυτόν τον τρόπο.
Αντιθέτως, οι δυτικοί ηγέτες κατέστησαν σαφές ότι υποστήριζαν τις προσπάθειες των διαδηλωτών να αναγκάσουν τον Γιανουκόβιτς να αντιστρέψει την πορεία του και να εγκρίνει τη συμφωνία με την ΕΕ ή, αν δεν το έκανε, να απομακρύνει τον πρόεδρο πριν λήξει η θητεία του.
Ο γερουσιαστής John McCain (R-AZ), ο επικεφαλής Ρεπουμπλικανός στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας, πήγε στο Κίεβο για να δείξει την αλληλεγγύη του στους ακτιβιστές του Euromaidan. Ο Μακέιν δείπνησε με ηγέτες της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένων μελών του υπερδεξιού κόμματος Σβόμποντα, και αργότερα εμφανίστηκε στη σκηνή της πλατείας Μαϊντάν κατά τη διάρκεια μαζικής συγκέντρωσης. Στάθηκε ώμο με ώμο με τον ηγέτη του Σβόμποντα Όλεγκ Τιαγκνιμπόκ».
Ένα τηλεφώνημα που διέρρευσε και υποκλάπηκε από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, μεταξύ της Βικτόρια Νούλαντ, της βοηθού υπουργού Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, και του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουκρανία Τζέφι Πάιατ, συζήτησαν επίσης ανοιχτά το σχέδιό τους για μια νέα κυβέρνηση στην Ουκρανία:8
«Οι υποψήφιοι που ευνοούσαν οι ΗΠΑ περιλάμβαναν τον Αρσένι Γιατσενιούκ, τον άνθρωπο που έγινε πρωθυπουργός μόλις ο Γιανουκόβιτς εκδιώχθηκε από την εξουσία. Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας, η Νούλαντ δήλωσε με ενθουσιασμό ότι «ο Γιατς είναι ο τύπος» που θα έκανε την καλύτερη δουλειά.
Η Νούλαντ και ο Πάιατ ασχολήθηκαν με τέτοιους σχεδιασμούς σε μια εποχή που ο Γιανουκόβιτς ήταν ακόμη ο νόμιμος πρόεδρος της Ουκρανίας. Ήταν εντυπωσιακό να υπάρχουν διπλωματικοί εκπρόσωποι μιας ξένης χώρας – και μάλιστα μιας χώρας που συνήθως διατυμπανίζει την ανάγκη σεβασμού των δημοκρατικών διαδικασιών και της κυριαρχίας άλλων εθνών – να σχεδιάζουν την απομάκρυνση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης και την αντικατάστασή της με αξιωματούχους που αξίζουν την έγκριση των ΗΠΑ».
Οι ΗΠΑ εγκατέστησαν νέο κυβερνήτη στην Οδησσό
Λίγες ημέρες μετά την απομάκρυνση του Γιανουκόβιτς από την εξουσία και τη φυγή του από το Κίεβο, προέκυψαν πρόσθετες διαμάχες σχετικά με το δημοψήφισμα στην Κριμαία. Οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι πάνω από το 95% των ψηφοφόρων επέλεξαν να ενταχθούν στη Ρωσία, αλλά οι ΗΠΑ το παρουσίασαν ως ρωσική εισβολή.9 Στη συνέχεια, στις 30 Μαΐου 2015, ο πρώην πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι – «ένας παλιός φίλος των ΗΠΑ». – διορίστηκε κυβερνήτης της νότιας Οδησσού της Ουκρανίας.
«Μια γρήγορη ματιά στο βιογραφικό του δίνει την ιδέα ότι είναι προετοιμασμένος για μια ειδική αποστολή», αναφέρει η ταινία.10 Ο Σαακασβίλι είχε λάβει υποτροφία από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και εργαζόταν σε δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης. Συμμετείχε στην Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία, η οποία ανέτρεψε τον νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο.
Αμέσως μετά, η Γεωργία ανακοίνωσε τις προθέσεις της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να εγκαταστήσει νέες στρατιωτικές βάσεις ακριβώς στα σύνορα με τη Ρωσία. Ο Σαακασβίλι κατηγορήθηκε αργότερα για κατάχρηση εξουσίας, υπεξαίρεση και άλλες ποινικές κατηγορίες, αλλά κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου οι φίλοι του στην Ουάσινγκτον του βρήκαν άλλη αποστολή ως κυβερνήτης της Οδησσού.
Λίγο νωρίτερα, παραιτήθηκε από την υπηκοότητα της Γεωργίας για να γίνει Ουκρανός πολίτης. Στην αντιρωσική ρητορική συνέβαλε και η συντριβή του αεροσκάφους των Μαλαισιανών Αερογραμμών το 2014, το οποίο καταρρίφθηκε από πύραυλο πάνω από την Ουκρανία, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 298 άνθρωποι.
Οι ΗΠΑ και η Ουκρανία κατηγόρησαν τη Ρωσία, οδηγώντας σε άμεσες κυρώσεις κατά της χώρας. Αλλά μια ρωσική έκθεση κατέληξε σε διαφορετικό συμπέρασμα – ότι το αεροπλάνο καταρρίφθηκε από πύραυλο της Ουκρανίας. Σύμφωνα με την ταινία:11
«Θα περίμενε κανείς ότι αυτά τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα θα αναζωπύρωναν και πάλι το ενδιαφέρον του κοινού για την έρευνα, αλλά η τραγωδία της μαλαισιανής πτήσης MH17 είχε ήδη παίξει τον ρόλο της στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι.
Ως εκ τούτου, σύντομα ξεχάστηκε. Ο στόχος επιτεύχθηκε. Αφού το τρίτο κύμα κυρώσεων έπληξε τη Ρωσία, οι εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών εκτοξεύτηκαν στα ύψη, οπότε τίθεται το ερώτημα: «Είμαστε πράγματι μάρτυρες της έναρξης του Ψυχρού Πολέμου 2.0, και αν ναι, ποιες είναι οι πιθανότητες να επιβιώσουμε αυτή τη φορά;».
2022: Το ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως στα 100 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα
Το Δελτίο Ατομικών Επιστημόνων εισήγαγε το Ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως το 1947. Αντιπροσωπεύει την αντίστροφη μέτρηση για τον παγκόσμιο πυρηνικό αφανισμό. Κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, έφτασε πιο κοντά στα μεσάνυχτα – 2 λεπτά – και στη συνέχεια ψύχθηκε, φτάνοντας στα 17 λεπτά μέχρι το 1991.
Το 2015, περίπου την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία, η αυξημένη αστάθεια είχε επαναφέρει το ρολόι στα 3 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, λόγω του εκσυγχρονισμού των παγκόσμιων πυρηνικών όπλων και των «υπερμεγέθων οπλοστασίων πυρηνικών όπλων», με τους παγκόσμιους ηγέτες να αποτυγχάνουν να «δράσουν με την ταχύτητα ή στην κλίμακα που απαιτείται για την προστασία των πολιτών από πιθανή καταστροφή».12 Εκείνη την εποχή, το Bulletin of Atomic Scientists έγραφε:
«Το ρολόι χτυπάει τώρα μόλις τρία λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, επειδή οι διεθνείς ηγέτες αποτυγχάνουν να εκτελέσουν το πιο σημαντικό καθήκον τους – να διασφαλίσουν και να διατηρήσουν την υγεία και τη ζωτικότητα του ανθρώπινου πολιτισμού».
Σε μια ενημέρωση που κυκλοφόρησε στις 20 Ιανουαρίου 2022, ωστόσο, το Δελτίο ανέφερε ότι ο κόσμος βρίσκεται «στο κατώφλι της καταστροφής», με το ρολόι να κινείται σε μόλις 100 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα:13
«[Τ]ο Ρολόι παραμένει το πιο κοντινό που έχει βρεθεί ποτέ στην αποκάλυψη που τερματίζει τον πολιτισμό, επειδή ο κόσμος παραμένει κολλημένος σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη στιγμή. Το 2019 την αποκαλέσαμε το νέο αφύσικο και δυστυχώς έχει επιμείνει … Οι ηγέτες σε όλο τον κόσμο πρέπει να δεσμευτούν αμέσως για ανανεωμένη συνεργασία στους πολλούς τρόπους και χώρους που είναι διαθέσιμοι για τη μείωση του υπαρξιακού κινδύνου.
Οι πολίτες του κόσμου μπορούν και πρέπει να οργανωθούν για να απαιτήσουν από τους ηγέτες τους να το πράξουν – και γρήγορα. Το κατώφλι της καταστροφής δεν είναι μέρος για να χαζεύουμε … Χωρίς ταχεία και εστιασμένη δράση, είναι πιο πιθανό να συμβούν πραγματικά καταστροφικά γεγονότα – γεγονότα που θα μπορούσαν να τερματίσουν τον πολιτισμό όπως τον ξέρουμε. Όταν το Ρολόι βρίσκεται στα 100 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα, απειλούμαστε όλοι. Η στιγμή είναι τόσο επικίνδυνη όσο και μη βιώσιμη, και η ώρα να δράσουμε είναι τώρα».
Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Πηγή: Dr. Joseph Mercola
Κανένα ζόρι 