Στο υποσυνείδητο του κόσμου, εκείνο που έχει περάσει είναι ότι η μαφία είναι συνώνυμο της εγκληματικότητας. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;

Η Μαφία, έχει τις ρίζες της στη Νότιο Ιταλία. Η ιστορία της Μαφίας, δείχνει ότι οι πρώτες ομάδες δημιουργήθηκαν προκειμένου να διώξουν από τη Σικελία τους διάφορους ξένους κατακτητές του νησιού, όπως ήταν οι ισπανοί, οι νορμανδοί και οι σαρακηνοί. Οι ομάδες αυτές στη συνέχεια προσελήφθησαν από τους ιδιοκτήτες γης, ώστε να προστατεύουν τα κτήματά τους. Οταν πέρασαν τα χρόνια και ο κίνδυνος είχε πλέον περάσει, οι ομάδες αυτές φέρεται να οργανώθηκαν κατά των γαιοκτημόνων. Ετσι δημιουργήθηκε ένα ιδιότυπο καθεστώς στη Σικελία, που καμία κυβέρνηση δε φάνηκε να ενδιαφέρεται να σταματήσει.

Το γεγονός ότι όλα ξεκίνησαν στη Σικελία, δείχνει ότι στην πραγματικότητα η Μαφία έχει ελληνική καταγωγή, δεδομένου ότι η Νότιος Ιταλία είναι το κομμάτι της «Μεγάλης Ελλάδος». Το ελληνικό κομμάτι της γείτονος χώρας.

Γύρω στο 1900, οι οικογένειες της δυτικής Σικελίας, δημιούργησαν ενοποιημένες ομάδες τύπου συμμαχίας. Με αυτόν τον τρόπο, μπόρεσαν να ελέγχουν την οικονομία του νησιού.

Μόλις 20 χρόνια αργότερα, το 1920, το κομμουνιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, κήρυξε διωγμό κατά της Μαφίας, συλλαμβάνοντας, φυλακίζονται και δολοφονώντας πολλά από τα μέλη αυτών των ομάδων. Αυτό κράτησε μέχρι την πτώση του καθεστώτος και το τέλος του πολέμου, όταν οι αμερικανικές δυνάμεις που ήλεγχαν πλέον την Ιταλία, ελευθέρωσαν πολλούς κρατούμενους.

Οι ομάδες έκτοτε αναδιοργανώθηκαν με κύριο σημείο το Παλέρμο. Το τέλος του πολέμου ωστόσο, έφερε και ένα κύμα μετανάστευσης προς τις ΗΠΑ, που ήρθε να ενισχύσει τους ήδη εγκατεστημένους στις ΗΠΑ ιταλούς. Εκεί ήδη λειτουργούσε η ιταλική μαφία, η οποία κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης θησαύρισε με το λαθρεμπόριο ποτού. Οταν πλέον σταμάτησε η ποτοαπαγόρευση, το μεγαλύτερο μέρος της Μαφίας στράφηκε στη διακίνηση ναρκωτικών.

Ηδη ωστόσο, η Μαφία ασκούσε δραστηριότητα σε τομείς όπως οι εκβιασμοί, το λαθρεμπόριο όπλων, το λαθρεμπόριο καυσίμων, τον τζόγο, τη διαφθορά πολιτικών, δικαστικών, αστυνομικών κοκ. Μία πλούσια δραστηριότητα που αναπόφευκτα οδήγησε και στις δολοφονίες, είτε λόγω ανταγωνισμού, είτε λόγω ελέγχου. Μάλιστα, κυκλοφορεί μία φήμη που θέλει τη Μαφία να διοργάνωσε τη δολοφονία του προέδρου των ΗΠΑ John Kennedy. Αυτή η φήμη ανταγωνίζεται εκείνη που θέλει τη CIA να διοργάνωσε αυτήν τη δολοφονία.

Η αλήθεια είναι ότι η Μαφία είχε βοηθήσει να εκλεγεί ο John Kennedy πρόεδρος των ΗΠΑ. Ωστόσο, όταν ο αδελφός του Robert Kennedy ανέλαβε γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, άρχισε να χτυπάει τη Μαφία. Κι από εκεί και πέρα, η Μαφία είχε πολλούς λόγους να δολοφονήσει και τον John Kennedy, αλλά και τον Robert Kennedy, ο οποίος τελικά δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του 1968. Κυρίως η αχαριστία της οικογένειας Kennedy ήταν εκείνη που φέρεται να έστρεψε τις κάννες της Μαφίας εναντίον της. Πρόκειται όμως για μια φήμη η οποία δεν κατέστη μέχρι τώρα δυνατό να διασταυρωθεί. Πιθανόν όταν αποχαρακτηριστούν τα έγγραφα που αφορούν τη δολοφονία του John Kennedy, να δοθούν κάποιες απαντήσεις.

Η ελληνική μαφία

Καθώς, όπως ανέφερα πιο πάνω, η Μαφία δημιουργήθηκε στα ελληνικά εδάφη της Νοτίου Ιταλίας, ίσως θα ήταν πιο δόκιμο να μιλούσαμε για ιταλόφωνη και ελληνόφωνη μαφία, που φαίνεται να δείχνει έναν πιο ορθό διαχωρισμό. Ωστόσο, για λόγους κοινοτοπίας θα παραμείνουμε – για τις ανάγκες του άρθρου – στον «επίσημο» διαχωρισμό ιταλικής και ελληνικής μαφίας.

Η λέξη «mafia», προέρχεται από το ιταλικό «mafiusu» και ως κυριολεκτική μετάφραση θα μπορούσαμε να δώσουμε το «κόρδωμα», η «πόζα», αλλά μπορεί επίσης να μεταφραστεί ως «τόλμη», «νταηλίκι». Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία ελεύθερη μετάφραση, μαφία = ομάδα νταήδων.

Για την ελληνική μαφία, έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο και δε νομίζω ότι είναι απαραίτητο πλέον να επεκταθούμε. Θα ήταν ίσως ενδιαφέρον να προσθέσουμε ότι η ελληνική (ελληνόφωνη) Μαφία των ΗΠΑ, απολάμβανε το σεβασμό της ιταλικής (ιταλόφωνης) η οποία μάλιστα θεωρούσε (και θεωρεί) την ελληνική Μαφία των ΗΠΑ, ανώτερη της ιταλικής.

Καθώς η Μαφία ήταν ανέκαθεν θέμα οικογενειών, φαίνεται πως οι δομές των ελληνικών οικογενειών είναι πιο σφιχτές αλλά και ταυτόχρονα πιο ευέλικτες από αυτές των άλλων οργανώσεων. Κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η ελληνική Μαφία των ΗΠΑ, δεν υπέστη τις συλλήψεις και το κυνήγι που υπέστη η ιταλική. Σε αυτό πιθανόν να συνέβαλλε και το γεγονός ότι η ελληνική Μαφία στις ΗΠΑ, δεν κάνει τόσο κραυγαλέες εμφανίσεις. Προτιμά να είναι πιο διακριτική και πιο ουσιώδης.

Μαφία vs Κράτος

Η σχέση της Μαφίας με το εκάστοτε Κράτος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα ως ανταγωνιστική. Από την αρχή της γεννήσεώς της η Μαφία έδειξε το αντικαθεστωτικό της πρόσωπο. Ουσιαστικά, πρόκειται για οργανώσεις καθαρά αντιεξουσιαστικές και σε αυτό συνέβαλλαν πολλοί λόγοι. Κυρίως όμως το γεγονός ότι η Μαφία έκανε αυτά που κάνει και το εκάστοτε Κράτος, αλλά πολύ καλύτερα και πιο «ανταποδοτικά».

Και πάμε να εξηγήσω τι εννοώ. (θα αναφερθούμε σε ελληνικά δεδομένα, για να γίνει πιο κατανοητό)

Τζόγος:

Ο τζόγος είναι μία χρυσοφόρα επιχείρηση. Κυρίως όμως για εκείνον που τον ελέγχει. Από τη μία υπάρχει το Κράτος με τον επίσημο τζόγο, οι στοιχηματικές εταιρείες και ο παράνομος τζόγος. Στις στοιχηματικές εταιρείες, μπορούμε να προσθέσουμε και τα καζίνο.

Στον κρατικό τζόγο («πάμε στοίχημα», ΚΙΝΟ, Τζόκερ, ΛΟΤΤΟ, λαχείο, Ξυστό, Ιπποδρομίες κλπ) οι αποδόσεις είναι μικρές. Εκτός αυτού, εκείνος που κερδίζει, υποβάλλεται σε καθεστώς υπέρογκης φορολόγησης των κερδών του. Αυτό κάνει όσους θέλουν να παίξουν μεγάλα ποσά και να κερδίσουν ακόμη μεγαλύτερα, να τον αποφεύγουν. Παρ’ όλα αυτά, τα κέρδη του κρατικού τζόγου, είναι τεράστια αφού πολλοί είναι εκείνοι που κυνηγούν την «τύχη» τους μέσα από αυτόν.

Οι στοιχηματικές εταιρείες, έχουν μεγαλύτερες αποδόσεις από τις κρατικές, με αποτέλεσμα να διακινούνται τεράστια ποσά μέσα από αυτές. Ωστόσο, είναι υποχρεωμένες να κρατούν σε ένα σχετικά χαμηλό επίπεδο τις αποδόσεις τους, κυρίως γιατί φορολογούνται από το κράτος.

Στον εντελώς παράνομο τζόγο, δεν υφίσταται φορολογία. Ετσι τα πόσα είναι ακόμη μεγαλύτερα, οι αποδόσεις πιο μεγάλες και τα κέρδη και των δύο πλευρών πολύ μεγαλύτερα. Ωστόσο, η πιθανότητα των «στημένων» παιχνιδιών, αυξάνεται κατακόρυφα σε σχέση με τα «στημένα» παιχνίδια των στοιχηματικών εταιρειών και του κράτους. Ναι! Σωστά διαβάσατε! ΚΑΙ το κράτος «στήνει» παιχνίδια. Εν τούτοις, η έλλειψη φορολογίας, κάνει τους τζογαδόρους να ρισκάρουν πολύ περισσότερο.

Ναρκωτικά:

Αν νομίζετε ότι το κράτος ΔΕΝ διακινεί ναρκωτικά, είστε βαθειά νυχτωμένοι! Κυριολεκτικά! Το κράτος διακινεί ναρκωτικά. Ποια η διαφορά; Οτι το κράτος δε χρειάζεται να ψάξει για προμηθευτές στην Κολομβία, στο Ντουμπάι, την Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία ή όπου αλλού. Του αρκεί να προβεί σε μία κατάσχεση φορτίου κάποιου εμπόρου ναρκωτικών. Τι σημαίνει αυτό; Οτι έχει σχεδόν δωρεάν εμπόρευμα.

Εκτός αυτού, το κράτος ελέγχει τη διακίνηση ναρκωτικών. Κυρίως τον έλεγχο τον ασκεί η ίδια η Αστυνομία και μη σας φαίνεται καθόλου παράξενο. Τα ναρκωτικά είναι πολύ χρήσιμα για ένα κράτος. Οσο περισσότεροι χρήστες υπάρχουν, τόσο λιγότερη είναι η αντίδραση που θα δέχεται στις απάνθρωπες νομοθεσίες και πράξεις του.

Κι επειδή θα ρωτήσει κάποιος: «αφού τα ναρκωτικά απαγορεύονται, πώς είναι δυνατόν να τα διακινεί ή να τα επιτρέπει το ίδιο το κράτος;», η απάντηση άπτεται της ψυχολογίας. Οταν έγινε η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ, τα ποσά αλκοόλ που καταναλωτικών εκείνο το διάστημα, ήταν πολύ μεγαλύτερα απ’ όσο όταν ήταν νόμιμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν το κράτος απαγορεύει κάτι, από αντίδραση και μόνο ο άνθρωπος επιθυμεί να το αποκτήσει. Και για να το αποκτήσει, πληρώνει όσο όσο.

Δείτε για παράδειγμα την Ολλανδία όπου επιτρέπεται η χρήση ινδικής κάνναβης. Το κόστος ανά γραμμάριο είναι πολύ χαμηλότερο απ’ ό,τι στις υπόλοιπες χώρες που απαγορεύεται. Επομένως, από τη μία οι διακινητές δεν έχουν κέρδη και από την άλλη τα κέρδη μετατοπίζονται στα κρατικά ταμεία. Και ενώ έχει πέσει κατακόρυφα η ζήτηση ινδικής κάνναβης, η ζήτηση συνθετικών ναρκωτικών (ηρωίνη, κοκαΐνη, κρακ κλπ) έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Πολύ περισσότερο από άλλες χώρες. Κι έτσι οι κρατικοί λειτουργοί οι οποίοι «λαδώνονται» για να μπορούν οι έμποροι να δρουν ανενόχλητοι, αποκομίζουν μεγαλύτερα κέρδη.

Αυτός είναι ο τρόπος που το κράτος κερδίζει από το εμπόριο ναρκωτικών. Γεμίζουν οι τσέπες των πολιτικών για να κάνουν τα «στραβά μάτια».

Δολοφονίες:

Αν επίσης νομίζετε ότι το κράτος δεν προβαίνει σε δολοφονίες, είστε επίσης βαθειά νυχτωμένοι! Η διαφορά είναι ότι το κράτος για τις δολοφονίες του θα χρησιμοποιήσει είτε τις μυστικές υπηρεσίες, είτε εξειδικευμένους εκτελεστές ιδιωτικών εταιρειών (βλ. «Black Water»), είτε ακόμη και άτομα της… Μαφίας! Ναι! Σωστά διαβάσατε! Ατομα της Μαφίας!

Δύο είναι τα βασικά προβλήματα που έχει το κράτος στη δολοφονία: το πρώτο είναι να μη συνδεθεί με μία δολοφονία. Το δεύτερο είναι να γίνει με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος. Καθώς η χρήση των μυστικών υπηρεσιών ενέχει τον κίνδυνο του να συνδεθεί το κράτος με μία δολοφονία και καθώς το κόστος των ιδιωτικών εταιρειών είναι ιδιαίτερα υψηλό, το κράτος συνήθως καταφεύγει στους επαγγελματίες εκτελεστές της Μαφίας!

Η διαφορά είναι πως όταν η Μαφία δολοφονεί, το κάνει πάντα με κάποια αιτία και κανένας φόνος δεν είναι αδικαιολόγητος. Αντίθετα, το κράτος καταφεύγει πολύ πιο εύκολα στη δολοφονία, όχι ως ύστατη λύση, αλλά ως γρήγορη απόφαση προκειμένου να… «τελειώνει γρήγορα» με κάποιο πρόβλημα…

Εκβιασμοί:

Το κράτος χρησιμοποιεί ως κύριο εκβιαστικό μέσον τη φορολογία. Αν δεν πληρώσεις, έχει κατάσχεση ή φυλακή. Από την άλλη η Μαφία, αν δεν πληρώσεις είτε θα υποστείς ξυλοδαρμό, είτε θα πεθάνεις, είτε θα γίνει συμβιβασμός χρέους – περιουσιακού στοιχείου.

Μία μεγάλη διαφορά όμως είναι η εξής: Αν χρωστάς στο κράτος, είτε υποστείς φυλάκιση, είτε υποστείς κατάσχεση, θα εξακολουθείς να χρωστάς. Δε γίνεται συμψηφισμός. Αντίθετα, η Μαφία κάνει συμψηφισμό. Ουσιαστικά, το κράτος είναι ένας αδίστακτος νταβατζής που κοιτάει να σε εξοντώσει. Η Μαφία μπορεί να είναι αδίστακτη, αλλά τουλάχιστον κοιτάει να πάρει πίσω αυτά που δικαιούται. Οχι να σε εξοντώσει. Κι αυτό γιατί δε θέλει να σε χάσει από πελάτη.

Από την άλλη, η φορολογία του κράτους δεν έχει ανταποδοτικότητα. Το κράτος παίρνει με το έτσι θέλω το ποσό που επιθυμεί, αλλά δεν επιστρέφει τίποτα σε παροχές.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα τα καταστήματα μαζικής εστίασης και διασκέδασης που είναι πεδίο δράσης τόσο του κράτους όσο και της Μαφίας.

Το κράτος αρπάζει από τους επιχειρηματίες ΥΠΕΡΟΓΚΑ ποσά σε φορολογία, ΦΠΑ, ΤΕΒΕ, ΙΚΑ, ηλεκτρικό, ύδρευση, τηλέφωνα κλπ. Τι προσφέρει ως ανταπόδοση στον επιχειρηματία; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ! Αντίθετα φροντίζει πάντα να του βάζει εμπόδια και να κάνει τη ζωή του πιο δύσκολη (αντικαπνιστικοί νόμοι, νομοθεσία ωραρίου, νομοθεσία πλαφόν κα). Αλλωστε, την καταστροφή που προσφέρει το κράτος στις επιχειρήσεις, τη βιώσαμε στο πετσί μας τα δύο τελευταία χρόνια με το πρόσχημα της «πανδημίας».

Από την άλλη, η Μαφία παίρνει κάθε μήνα ένα ποσό από τον επιχειρηματία, που κυμαίνεται από 600€ έως και 6.000€, ανάλογα την επιχείρηση και τα κέρδη της. Προσφέρει κάτι; Φυσικά! Κυρίως προστασία! Υπάρχει μία ανταπόδοση. Οι άνθρωποι της Μαφίας θα προστατεύσουν το κατάστημα και τον επιχειρηματία αν συμβεί κάποιο επεισόδιο. Θα βρουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα από την αστυνομία κάποιον που έκλεψε από το μαγαζί και θα πάρουν πίσω τα κλεμμένα με συνοπτικές διαδικασίες.

Κυρίως όμως, θα φροντίσουν να έχει πελατεία η επιχείρηση. Κι αυτό γιατί όσο μεγαλύτερη πελατεία έχει μία επιχείρηση, τόσο μεγαλύτερα κέρδη αποκομίζει και κατά συνέπεια τόσο πιο εύκολα θα μπορεί να πληρώσει την προστασία.

Συνεπώς, περισσότερο κερδισμένος βγαίνει ένας επιχειρηματίας από τη Μαφία, παρά από το κράτος.

Οπως καταλαβαίνουμε, το κράτος δεν κυνηγάει τη Μαφία για την παρανομία της αυτή καθ’ εαυτή, αλλά για λόγους καθαρά ανταγωνισμού. Και για να μην το πάμε πολύ μακρυά, δείτε τη σημερινή κυβέρνηση που θα έπρεπε τώρα να σαπίζει πίσω από τα κάγκελα του κελιού μίας φυλακής και καν’ τε σύγκριση μόνοι σας.

Και να είστε σίγουροι ότι ΚΑΝΕΝΑΣ άνθρωπος της Μαφίας δεν είναι παιδοβιαστής…