γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)

Για όσους δεν το γνωρίζουν, σήμερα (07/01/2023) είναι Χριστούγεννα (25/12/2022) με το Παλαιό (Ιουλιανό) Ημερολόγιο.

Χριστὸς γεννᾶται· δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν· ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς· ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καὶ ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί· ὅτι δεδόξασται.

---

Τα παραπάνω λόγια, σχεδόν αυτούσια μεταφορά των λόγων του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, μας μεταφέρουν τη χαρά και την αγαλλίαση που πλημμύρισε σύμπασα τη Φύση η αναγγελία της ενανθρωπίσεως του Ιησού Χριστού. Η Πλάση δοξάζει και υμνεί το Μέγα Μυστήριον: «Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός»!

Ή… σχεδόν όλη η Πλάση. Ένα μέρος της φρίττει και οργίζεται καθώς κατανοεί ότι η ενανθρώπιση του Ιησού σηματοδοτεί και το τέλος της βασιλείας της ανομίας και του θανάτου. Και δεν αναφέρομαι στο σωματικό θάνατο, αλλά στον ψυχικό. Εκείνον το θάνατο που αφήνει τον άνθρωπο κενό συναισθημάτων. Διότι ενώ το βιολογικό τέλος του ανθρώπου σηματοδοτεί το πέρασμα της ψυχής σε μία νέα ζωή, ο ψυχικός θάνατος συνεπάγεται τη ρήξη του νοητού ομφάλιου λώρου που συνδέει τον άνθρωπο με τον Δημιουργό του.

Ο εχθρός της Ανθρωπότητας, έφριξε από την παρουσία του Υιού και Λόγου. Έτριξαν τα δόντια του από οργή, όταν διεπίστωσε ότι το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος εξομοιώθηκε με το «μιαρό» (κατ’ αυτόν) δημιούργημα που λέγεται «άνθρωπος». Και στο φτωχό, τυφλωμένο από την οργή και το μίσος μυαλό του, έβαλε τον Ηρώδη να κατασφάξει όλα τα νήπια της περιοχής, νομίζοντας – ανόητα – ότι μπορεί να σκοτώσει τον Άναρχο κι Αθάνατο Δημιουργό ακόμη κι αυτού του ίδιου.

Για τους Έλληνες, η άνευ συνουσίας γέννηση, δεν είναι κάτι το καινοφανές. Ταξιδεύοντας στις ιερές σελίδες της ελληνικής ιστορίας, θα βρούμε τη γέννηση της Αφροδίτης, τη γέννηση του Διονύσου, τη γέννηση της Αθηνάς και μία ακόμη σειρά γεννήσεων που δεν αποτελούν προϊόν συνουσίας. Εκείνο όμως που είναι καινοφανές, είναι το γεγονός ότι ο Λόγος «σαρξ εγένετο». Το γεγονός δηλαδή ότι ένα «κομμάτι» του Δημιουργού, αναπόσπαστο, αδιαίρετο και ομοούσιο Αυτού, «φιλοξενήθηκε» στην άμωμο μήτρα μίας ευλογημένης Παρθένου, η οποία όλη της τη ζωή προετοιμαζόταν για την πραγμάτωση αυτού του Μυστηρίου.

Κι αυτό ακριβώς είναι που εξόργισε τον εχθρό της Ανθρωπότητας:

Η ενανθρώπιση του Ιησού Χριστού, αναβίβασε τον άνθρωπο. Από ένα απλό δημιούργημα, μετετράπη αυτόματα σε «εν δυνάμει θεό» και ταυτόχρονα υποβίβασε ακόμη περισσότερο τον ήδη υποβιβασμένο διάβολο (ή σατανά, ή Σαμαήλ, ή πρήγκιπα του σκότους). Κι αυτό το χτύπημα ήταν πολύ βαρύ γι’ αυτόν.

Τα χρόνια πέρασαν. Πέρασαν οι δεκαετίες, πέρασαν κι οι αιώνες. Αλλά αυτό το χτύπημα δεν μπόρεσε ποτέ να το χωνέψει ο Εχθρός της Ανθρωπότητας. Πόσο μάλλον όταν 33 χρόνια μετά τη Γέννηση του Ιησού, επήλθε κι η Ανάστασή Του, που απέφερε το τελειωτικό πνευματικό χτύπημα, το οποίο καθαίρεσε τον διάβολο από κάθε εξουσία. Μην μπορώντας ν’ αντέξει μία τέτοια ντροπή, ορκίστηκε εκδίκηση.

Η εξάπλωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ο «Διαφωτισμός», οι αιρέσεις, τα Σχίσματα των Εκκλησιών (Ορθόδοξοι – Μονοφυσίτες και μετά Ορθόδοξοι – Παπικοί), η σκλαβιά των Ελλήνων στον Οθωμανικό ζυγό, η επιβολή του Γρηγοριανού ημερολογίου, το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών και η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αποτελούν κάποιες σημαντικές νίκες του εχθρού της Ανθρωπότητας.

Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα διαπιστωσουμε ότι οι παγίδες που μεθοδικά κι υπομονετικά έστησε ο εχθρός της Ανθρωπότητας, αξιοποιώντας τον άπλετο χρόνο που έχει στη διάθεσή του, έχουν ήδη τραβήξει στον «βούρκο» ακόμη και τους πιστούς χριστιανούς. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός είναι αθάνατος, ενώ οι άνθρωποι θνητοί. Εκείνος έχει όλο το χρόνο στη διάθεσή του, ενώ εμείς μόλις λίγα χρόνια. Ή μήπως όχι;

Για σκεφτείτε το λίγο. Ένας μέσος άνθρωπος ζει περίπου 70 χρόνια. Σωστά; Σωστά! Άρα η γνώση του και τα βιώματά του είναι απειροελάχιστα μπροστά στις γνώσεις και τα βιώματα του Εχθρού. Σωστά; Λάθος!

Στο πέρασμα των αιώνων, πλην των ιερών Ευαγγελίων, οι προηγούμενοι από εμάς άφησαν πίσω τους μία ογκώδη βιβλιογραφία η οποία εξιστορεί παραδείγματα και συμβουλές προς εμάς, μεταλαμπαδεύοντας σε όλους μας τη συλλογική γνώση που θα μας χρησιμεύσει στη μάχη μας έναντι του Εχθρού. Συνεπώς, ΔΕΝ υπάρχει δικαιολογία. Η γνώση αιώνων βρίσκεται εκεί και μας κοιτά κατάματα, όσο κι αν ο Εχθρός προσπάθησε να την εξαφανίσει, να την αλλοιώσει ή να την διαστρεβλώσει.

Και τώρα, 20 αιώνες περίπου μετά τη Γέννηση του Ιησού Χριστού, ο Εχθρός έχει ένα ακόμη όπλο να χρησιμοποιήσει στον αγώνα του για την απώλεια της Ανθρωπότητας: την Απόγνωση!

Δοκίμασε σχεδόν τα πάντα. Διαστρεβλώσεις, ψέμματα, υποσχέσεις, απειλές, εκβιασμούς και πλέον έμεινε η απόγνωση. Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να ξεχάσει τις πρόσφατες απειλές και τους πρόσφατους εκφοβισμούς που αφορούσαν την «πανδημία» τσίρκο και τα «εμβόλια» του θανάτου. Απειλές και εκφοβισμοί που οδήγησαν τους αναμβολίαστους υγειονομικούς στην άνευ αποδοχών αναστολή κι ακόμη χειρότερα οδήγησαν στην τραγική απώλεια της Χρυσάνθης Παπαδογιάννη…

Η ευκαιρία για την Απόγνωση, ξεκίνησε από το Σεπτέμβρη του 2021 με τις αυξήσεις στα καύσιμα. Αυξήσεις στα καύσιμα, σημαίνουν αυτόματη αύξηση στις τιμές των γεωργικών προϊόντων, στη μεταφορά και στη λειτουργία των παραγωγικών μονάδων. Όλα αυτά, μεταφράζονται σε αύξηση του κόστους ζωής και όλων των προϊόντων. Σίγουρα πάντως δε μεταφράζονται σε αύξηση μισθών και συντάξεων. Επομένως, ο καταναλωτής χάνει την αγοραστική του ικανότητα, βιώνει μείωση της ποσότητας των προϊόντων που μπορεί να αγοράσει και ταυτόχρονα η αγορά βιώνει πτώση κατανάλωσης. Κοινώς, η οικονομία πάει κατά… διαόλου…

Η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, έδωσε την αφορμή στη Νέα Τάξη Πραγμάτων να αυξήσει κι άλλο τις τιμές των προϊόντων, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε λόγος. Έτσι, πολλά νοικοκυριά άρχισαν να φτάνουν στην απόγνωση. Σιγά σιγά και μεθοδικά, η Απόγνωση αυτή θ’ αυξάνεται, με μόνο στόχο να φέρει την ανθρωπότητα σε τέτοιο βαθμό εξαθλίωσης που να «προσκυνήσει το Θηρίο» για να μπορέσει να επιβιώσει. Κι ο κύριος στόχος του Εχθρού είναι η Ελλάδα, όπου η πίστη στο Θεό παραμένει δυνατή, παρά τις μεθοδεύσεις της ΝΤΠ. Και παρά τον υπέρογκο αριθμό φανατικών ισλιμιστών λαθρομεταναστών που μας φόρτωσαν ολούθε.

Αλλά μπορεί οι «ισχυροί» της Γης να έχουν τα σχέδιά τους, αλλά σχέδια έχει κι ο Δημιουργός που τους αφήνει να αλωνίζουν. Κι ιδού! Παρά τις απειλές, τους εκβιασμούς, τους εκφοβισμούς κοκ, μία μεγάλη μερίδα Ελλήνων παραμένει ανυπότακτη και πιστή στο Δημιουργό. Αυτή η μερίδα ανθρώπων που πολεμάει ενάντια στον Εχθρό τον ίδιο και που θα δοξασθεί ενώπιον όλων των γενεών όταν περίλαμπρη μοιραστεί τον Θείο Θρόνο την Ημέρα της Κρίσεως, οπότε και θα ακουστεί το «Ιδού τα τέκνα μου τα εκλεκτά, που ομολόγησαν το Όνομά Μου, πολέμησαν τον Εχθρό Μου και τώρα μοιράζονται τη Βασιλεία Μου εις τους αιώνας των αιώνων».

Αυτά τα Χριστούγεννα, είναι εντελώς διαφορετικά από τα άλλα. Έχουν μέσα τους κάτι σαν υπόσχεση. Σαν προσμονή. Δε μεταφέρουν μόνο το μήνυμα του Μυστηρίου της Θείας Ενανθρωπίσεως. Μεταφέρουν κι έναν αέρα υποσχόμενης Λευτεριάς. Μιας Λευτεριάς που δεν πρόκειται όμως να μας χαριστεί. Θα πρέπει να κοπιάσουμε, να ιδρώσουμε, να ματώσουμε, να πονέσουμε, να κλάψουμε, ώστε ποτέ να μην ξεχάσουμε τι επιστρέψαμε στον Εχθρό να μας κάνει. Να μην ξεχάσουμε ότι η ολιγοπιστία μας και η βόλεψή μας είναι οι αιτίες των δεινών μας. Κι όταν μπαρουτοκαπνισμένοι βγούμε νικητές από αυτήν την αδυσώπητη μάχη που έρχεται μπροστά μας, θα βρούμε το «νόστιμον ήμαρ» που τόσο ποθούμε ως άλλος Οδυσσέας και μία γλυκειά Ιθάκη, έτοιμη να επουλώσει στοργικά τις πληγές μας, και θα μεθύσουμε απ’ το γλυκό κρασί της Ελευθερίας!

Διότι… «τα καλά, κόποις κτώνται»!

Εις έτη πολλά κι ευλογημένα αδέλφια μου Έλληνες!

Εις έτη πολλά κι ευλογημένα αδέλφια μου του Παλαιού Ημερολογίου!

Εις έτη πολλά κι ευλογημένα εις τους απανταχού Ορθοδόξους Χριστιανούς!

Εγεννήθη Χριστός και θάνατον κατήργησε! Εγεννήθη Χριστός και διάβολον καταίσχυνε!

Είθε η εφετινή Θεία Γέννηση, να φέρει την Αναγέννηση στις καρδιές μας, στο πνεύμα μας, στην Πατρίδα μας, στο Έθνος μας και σε ολόκληρο τον πλανήτη και να λάμψει παντού το Θείον Φως της αγάπης και της ομόνοιας! Γένοιτο!