Από τη μετσπολίτευση και μετά, η σύγχρονη ελληνική πολιτική σκηνή έχει να παρουσιάσει μόνο προδοσίες και καταστροφές

γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)

---

Δυστυχώς, δε γνωρίζω ποιος/α είναι εκείνος/η που δημιούργησε αυτήν την AI εικόνα που χρησιμοποίησα σαν εικόνα άρθρου ώστε να του/της αποδώσω προσωπικά κι επώνυμα τα εύσημα. Αν τυχόν δει το άρθρο, θα παρακαλούσα να μας γράψει ένα σχόλιο, ώστε να τον/την συγχαρούμε δημόσια ονομαστικά.

---

Αν ανατρέξει κανείς στα παρασκήνια της πολιτικής σκηνής της μεταπολίτευσης, θ’ ανατριχιάσουν και τα κόκκαλά του από αυτά που θα βρει στα «διαβαθμισμένα απόρρητα» αρχεία. Προδοσίες, συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» , δολοπλοκίες, συνωμοσίες, δολοφονίες, εκβιασμοί και ό,τι άλλο υπάρχει στον ποινικό κώδικα βρίσκεται εκεί. Η μεταπολιτευτική πολιτική σκηνή, είναι ένα βρωμερό σίχαμα με τον φερετζέ της «δημοκρατίας» .

Κάποια από αυτά τα αρχεία τα έχω δει με τα μάτια μου, κάποια τα έχω αποθηκευμένα, κάποια άλλα μου τα έχουν διηγηθεί. Πριν λίγες εβδομάδες, αναγνώστης μας μου έστειλε ολόκληρο αρχείο σε δύο στικάκια πολλών GB το καθ’ ένα που μόλις πριν λίγες μέρες κατάφερα να πάρω μία γεύση του τι περιέχουν και να τα αντιγράψω ώστε να μη χαθούν. Κι όλα συγκλίνουν στην βρωμερή εγκληματική συμμορία που είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση κατέστρεψαν και καταστρέφουν την Ελλάδα. Από τον τρισάθλιο «θεό» Κωνσταντίνο Καραμανλή, μέχρι και σήμερα στον βρωμερό Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν υπήρξε ούτε μία κυβέρνηση κι ούτε μία αντιπολίτευση που να νοιάστηκε πραγματικά για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Βίλες και ζωάρα ήταν ανέκαθεν τα ιδανικά τους. Και γι’ αλατοπίπερο ανωμαλίες, βιασμοί, σεξουαλικά όργια, σαδομαζοχισμός, αιμομιξία και παιδεραστία. Έτσι! Για να υπάρχει ποικιλία και για να ικανοποιηθούν τα ποταπά ένστικτα ορισμένων.

Κι όλα αυτά, με μία «βιτρίνα» φτιαγμένη από στρατιές ολόκληρες επικοινωνιολόγων και «image makers» ώστε να κάνουν τους Έλληνες να πιστεύουν τα παραμύθια που τους πουλάει το πολιτικό σύστημα.

Θυμάμαι πριν από χρόνια στο εντευκτήριο της Βουλής, όταν μετά από «κόντρα» δύο βουλευτών εκ των οποίων ο ένας ήταν τότε σε άλλο κόμμα ενώ σήμερα είναι υπουργός του κυβερνώντος, ο τότε βουλευτής είπε σε αυτόν που είναι σήμερα υπουργός:

«Έλα ρε μ@λάκα… Με γ@μησες. Ηρέμησε λίγο…» κι ύστερα απόλαυσαν κι οι δύο τον καφέ τους καλαμπουρίζοντας.

Θυμάμαι και την κουβέντα του «θεού» Κωνσταντίνου Καραμανλή:

«Στην πολιτική γίνονται πράγματα που δεν λέγονται και λέγονται πράγματα που δεν γίνονται.»

Και φτάσαμε στο επάρατο 2023, με την Ελλάδα να βρίσκεται μία πνοή πριν από το θάνατο. Κι εμείς, τα παιδιά της, να μην μπορούμε να έχουμε μία κοινή γραμμή. Από τη μία τα βλαμμένα κομματόσκυλα που θεοποιούν τους δολοφόνους τους. Από την άλλη, οι αναίσθητα βολεμένοι, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να μη χάσουν το βόλεμά τους. Στην επόμενη πλευρά, οι γεννημένοι δούλοι που υπακούν σε όποια εντολή τους δώσει το Σύστημα χωρίς να μπουν στον κόπο να την αμφισβητήσουν. Και τέλος, η ευλογημένη μερίδα που ακόμη «φυλάσσει Θερμοπύλες» . Και δε θα ήταν υπερβολή να πω ότι πιθανότατα, αυτή η τελευταία ομάδα ανθρώπων, είναι εκείνη που ακόμη κρατάει την Ελλάδα ζωντανή. Τα λιγοστά «ερίφια» που αρνούνται πεισματικά να γίνουν μέλη μιας υπάκουης αγέλης. Οι ελάχιστοι σκεπτόμενοι που δεν καταπίνουν αμάσητο ό,τι τους πει το Σύστημα. Αμφισβητούν. Ερευνούν. Και κυρίως σκέπτονται!

Κι η σκέψη είναι μία πολυτέλεια στις μέρες μας…

Κι οι πιο εξοργισμένοι από αυτούς, ζητούν το κεφάλι των πολιτικών…

Σκεφτείτε το όμως λίγο… Αυτοί οι πολιτικοί, εδώ και χρόνια υποβάλλουν τη Χώρα μας και το Έθνος μας σε αργό κι επώδυνο θάνατο. Πιστεύετε ότι τους αξίζει να τους κάνουμε τη χάρη να τους σκοτώσουμε; Απολύτρωση θα είναι γι’ αυτούς. Πράξη ευσπλαχνίας.

Αν περνούσε από το χέρι μου, θα προτιμούσα να τους κόψω τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών και να τους βάλω ξυπόλητους σε μυτερά χαλίκια να κουβαλάνε βαρειές πέτρες, κορμούς δέντρων και ράγες τραίνων. Έτσι! Για να απολαύσουν όσα αυτοί κάνουν στην Πατρίδα μας και το Έθνος μας.

Δεν τους αξίζει θάνατος αδέλφια. Τους αξίζουν τα πιο φριχτά βασανιστήρια που όμως δε θα τους σκοτώνουν… Τους αξίζει να υποφέρουν όσο περισσότερο γίνεται…