γράφει ο Oscar Fortin
Η Μεγάλη Εβδομάδα μας καλεί όλους να αναρωτηθούμε για τα μεγάλα ζητήματα του κόσμου μας. Έχουμε μια αντανάκλαση αυτού του γεγονότος με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έναν πόλεμο που επιθυμούν όσοι τα ρίχνουν όλα στη Ρωσία.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2022, ο Τζο Μπάιντεν, σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον ενημέρωσε ότι «θα υπάρξουν σοβαρές και γρήγορες επιπτώσεις» εάν η Ρωσία επιτεθεί στην Ουκρανία.
Η απάντηση του Πούτιν δεν άργησε να έρθει. Μετά από μήνες άκαρπων διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ρώσος Πρόεδρος έδωσε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ και στους συμμάχους του 7 ημέρες για να τον διαβεβαιώσουν, με επίσημο και δεσμευτικό έγγραφο, ότι οι στρατιωτικές δραστηριότητες του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας δεν απειλούν την ασφάλεια του ρωσικού λαού. Με την επιβεβαίωση αυτή, δεν θα υπήρχε λόγος για στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία. Από την άλλη πλευρά, ελλείψει μιας τέτοιας επιβεβαίωσης, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα συμπέρανε ότι ο πόλεμος κατά της Ρωσίας έχει ήδη αρχίσει και ότι θα ενεργούσε την ίδια ημέρα, στις 23 Φεβρουαρίου
Ο Τζο Μπάιντεν, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, γνώριζε την ίδια ημέρα ότι η Ρωσία επρόκειτο να αναλάβει δράση στην Ουκρανία, σύμμαχο του ΝΑΤΟ, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το να πούμε ότι η Ρωσία βρίσκεται πίσω από αυτόν τον πόλεμο θα ήταν προδοσία της αλήθειας. Στην πραγματικότητα, αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται εδώ και αρκετά χρόνια και αυτό επιβεβαιώνεται από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος δεν μπορούσε να προσκομίσει αυτό το έγγραφο, επιβεβαιώνοντας ότι η ασφάλεια του ρωσικού λαού ήταν εξασφαλισμένη. Για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες προς τη Βενεζουέλα, η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ γίνονται απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας.
Ως εκ τούτου, η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία χαρακτηρίζεται περισσότερο ως επέμβαση για την υπεράσπιση του ρωσικού λαού, κατά του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας, παρά ως επέμβαση για την επίθεση και την κατάκτηση ενός κράτους.
Αυτό ήταν αρκετό ώστε να παρεξηγηθεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν, βαθιά προσκολλημένος στον λαό του και αρχηγός του κράτους, να μην καταρρεύσει μπροστά σε μια απειλή, που προέρχεται απευθείας από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, θεωρώντας τον εαυτό του, κατά κάποιο τρόπο, τον μεγάλο αφέντη του κόσμου.
Αυτές οι πληροφορίες, που μας έρχονται η μία μετά την άλλη, μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα το απόλυτα θεμιτό κίνητρο της Ρωσίας να προστατεύσει και να αμυνθεί απέναντι σε κάθε επιτιθέμενο στην εθνική ασφάλεια του Λαού της.
Το σκάνδαλο των πρώτων ημερών της επέμβασης, που καθιστούσε τον Πούτιν δολοφόνο και άψυχο πρόεδρο, αποκλειστικά υπεύθυνο για όλες τις δυστυχίες του ουκρανικού λαού, μειώνεται πολύ από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία, που η ίδια ήταν όμηρος των τελευταίων, ετοιμάζονταν να εισβάλουν στη Ρωσία μέσω αυτής της πλατφόρμας, η οποία ήταν πολύ κατάλληλη για την ταχεία προσέγγιση της Ρωσίας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μέσα από τις διάφορες ουκρανικές και ρωσικές στρατιωτικές επεμβάσεις υπάρχουν «ψευδώς θετικά αποτελέσματα» που αποσκοπούν στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δυσφήμιση του Πούτιν και της Ρωσίας.
Και εδώ, το φως αρχίζει να πέφτει και οι γλώσσες αρχίζουν να κουνιούνται. Δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, συνηθισμένες σε χειρισμούς και ψευδώς θετικά αποτελέσματα, χρησιμοποιούν όλη την τεχνογνωσία τους σε αυτόν τον τομέα. Η περίπτωση του Bucha θα γίνει σύντομα αντιληπτή ως εκείνη του Colin Powell με το φιαλίδιο με τα προϊόντα, υποτίθεται χημικά και καταστροφικά, που ο Σαντάμ Χουσεΐν θα χρησιμοποιούσε για να καταστρέψει ολόκληρους λαούς.
Οι άνθρωποι των αμερικανικών «μυστικών υπηρεσιών» λένε στους στενογράφους του NBC News ότι τα προφανή ψέματά τους είναι προφανώς ψέματα.
Οι αμερικανικές «πληροφορίες», τότε όπως και τώρα, είναι καθαρή φαντασία για να εξαπατήσουν το αμερικανικό και «δυτικό» κοινό σχετικά με την πραγματικότητα αυτής ή εκείνης της σύγκρουσης.
Αυτό που βρίσκω πιο θλιβερό σε όλα αυτά είναι τα ψέματα που γίνονται δεκτά ως «σκληρές» αλήθειες από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που βασίζονται σε ειδήσεις που ανταποκρίνονται στις επιθυμίες των ιδιοκτητών αυτών των μέσων ενημέρωσης και των ενδιαφερόμενων κυβερνήσεων.
Στο πλαίσιο της Μεγάλης Εβδομάδας, θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στον Πιλάτο, ο οποίος ρώτησε τον λαό που ήταν παρών στη δίκη αυτού του Ιησού από τη Ναζαρέτ: Ποιον από τον Βαρράβα και τον Ιησού θέλετε να ελευθερώσω; Γνωρίζουμε ότι οι αρχιερείς της εποχής έστειλαν γρήγορα τους μαθητές τους να υποκινήσουν τον λαό να ζητήσει την απελευθέρωση του Βαραββά και την καταδίκη του Ιησού. Πρέπει να ειπωθεί ότι λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο Ιησούς τους είχε μιλήσει με τρόπο που τους έκανε νευρικούς. Δεν ήταν ο τύπος που τους άρεσε.
Αν το ίδιο ερώτημα τέθηκε στον Λαό σήμερα, ποιον από τους Μπάιντεν ή Πούτιν θέλετε να απελευθερώσω. Η απάντηση θα ήταν προφανώς, απελευθερώστε τον Μπάιντεν και καταδικάστε τον Πούτιν, κάτι που πρακτικά έγινε με την απόφαση του ΟΗΕ να αφαιρέσει τη Ρωσία από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Πηγή: humanisme
Κανένα ζόρι 